SANKİ YOKUM
  
Beni böyle uzun sev
Gölü delirt
Tutuştur suyun kanını



Gitmeni yalanlayan kuşlar bul



Bir küflü yorgunluk, 
zamansız bir deniz kaldı
Gecenin avuçlarında



Hem varım sanki yokum



Beni böyle ıslak sev
Gizimi dağıt



Kuşlar demiştik kuşlar



Kal öyle
Öyle rüzgârlı



Ahşap bir kapı
Açılıyorum sana.

Gonca Özmen
( 1982 -        )




Belki Sessiz, S. 38