Nasılda fırtınalar kopmuştu yüreğimde
İp gibi yağmıştı yağmurlar gözlerimden ,



Bulut buluttu, için dışım ağlamaktan ,
Ah !! Diyordum ah, kaçılmıyordu kaderden .



Götürdüğü yere kadar onun peşinden,
Gidilecekti ,ne gelirdi ki aciz elden.



Şikayet mi olurdu ha!! Kime, kimden?
Nimet olarak kabulümdü, ta doğduğum günden



Dost olmuştuk tuzlu tuzlu gözlerimden dökülen,
Göz yaşlarımla çook eskiden beri ben.



Mutluluk neden uzaktı, niye kaçıyordu benden
Yoksa gelip de gitmiş miydi, ben görmeden



Görseydim salar mıydım onu ellerimden,
Minicik bir kırıntıyı toplardım o yerlerden,



Koskoca derya olsa boğulurdum yüzerken.
Mutluluk Fizan' da diye duysam birilerinden,



Yalın ayak koşardım, arardım onu o adresten
Duydum ki yağacakmış sicim gibi göklerden,



Bekleyemedim , göğe bile dayadım merdiven
Herkeslere yağdı da, döküldü o ellerimden.



Rüyalarda dediler sor onu gecelerden,
Uykular uzak kaldı kaçtılar hep gözümden.



Satılıkmış kilo kilo, koş dediler bitmeden,
Bir gram kalmamıştı bitmişti ben gitmeden.



Artığına bile razıydım aradım hep çöplerden,
Kıskanarak izledim o fazla gelenlerden,



Yoksa bir tohum muydu ekilip ve biçilen,
Eyer öyle olsaydı inanın hiç üşenmeden,



Yılları devirirdim toprağı eşelerken.
Mutluluk fidanını solmadan söndürmeden,
Gözlerimle sulayıp , ben olurdum yeşerten ...


Hande CANER