KADER

                  
Geceler öksüz, gündüzler yetim,
Hayattan degildir sikayetim.
Geceden, geçiyordum sessizce,
Bir çocuk agliyordu gizlice.
Soramadim çekindim nedir, nice,
Yetim gündüzlerin hatirina,
Öksüz geceler çekilmiyor.
Pervasiz çekip gidilmiyor.
Ay dogmus geceye, gündüze inat,
Yakamoz kiskandiriyor, gökkusagini
Örmüs ay ,yildizin saçlarini.
Aç camini, kapini, duyuyor musun
Hanimeli kokularini?
Düsünüyorum, bu güzel gecede,
Aglamak neden, niye?
Yüzüne bakmaya doyulmaz,
Böyle güzellik bulunmaz.
Yosun yesili gözleri, narin beyaz elleri,
Sari sırma saçlari, kalem gibi kaslari.
Güzelligine güzellik katiyor.
Yanaklarindan süzülen göz yaslari,
Yürekleri daglatiyor,
Seni kimler aglatiyor, kimler niye?
Geceler öksüz, gündüzler yetim,
Ögrenmek, bilmektir niyetim.
Yaninda bir kadin vardi, solgun bir yüz,
Feri kaçmis gözler, donuk bakislar,
Kirlasmis çatik kaslar,
Tebessüm etmemek için sanki yemin etmis dudaklar.
Birseyler duymak için azmetmis kulaklar
Çatlamis eller, yarilmis topuklar,
Üstü basi derbeder, çekingen ürkek duruyor.
Belli ki birilerinden medet umuyor.
Anlasilan parası pulu yok, bos sözlere karni tok,
Ellibes, altmis yaslarinda, yasliligin baslarinda.
Göz göze geldik telaslandi, bir iki adim uzaklasti
Biraz tedirgin olmustu, eli kizin elini bulmustu.
Birbirlerine bakistilar, küçük kız,
Babaanne acıktım diyordu.
Yasli kadin sadece hiçkiriyordu,
Sordum neden agliyorsun?
Dedi, annesini, babasini kaybetti,
Yoksulluk ve hastalik canima yetti.
O zaman anladım, küçük kiz hem öksüz hem yetimdi.
Vari yogu babaannesiydi.
Ismini sordum, fisildar gibi söyledi,
Kader dedi, Kader'mis,
Simdi anliyorum, alnimiza yazilan ,
Kaderle kismet degismezmis.
Içim burkuldu, yüregim daraldi, üzüldüm,
Su dünyadaki  Kader'le Kismet'leri düsündüm...





  Hanzade EREN