AZER
... Evet, insan olursa insanlar,
Şüphesiz parlayıp da vicdanlar
Sevgi nûruyla kâinatı bezer,
Burakıp kini, kurt koyunla gezer.
Belli... Tâ eskiden büyükbaşlar
Sulh üçün uğraşıp çalışmışlar.
Çıkarak harbe karşı hep ürefâ,
Ebedî sulh içinde buldu şifâ.
Kimi "kan, kan!" deyip de çıldırarak,
Sulha düşman kesildi, işte merak...
Bizce kim haklı! Kan dökenler mi?
İmrenip sulha diz çökenler mi?
O ne? Hep dalga geçtiniz, acaba,
Hangi hoş, hangi dikenli kaba...
Şüphe yok, sulha meyl eder herkes,
Çünkü her gözde parlayır bu heves.
Çok büyük saltanatsa dervişlik,
Olamam men o hasta fikre şerik. (1)
Ölü, miskince ömre min nefret!..
Sizi men sulha eylemem dâvet,
Ebedî sulh ümidi hakkı boğar,
Yaşamak üçün fakat mübârize (2) var.
Çarpış, ilmî bir inkılâb ile sen
Kahraman ol, öç al da vahşetden.
Benliğin şimdi inleyirse, yarın
Galibiyetle parlasın anlın.
Seni yalnız öğündürür kuvvet,
Kuvvetin varsa hak senindir, evet.
Lâkin insanda yoksa akl ü zekâ,
Sâde kuvvette yok semer aslâ.
Elde miyar olursa aklın eğer.
Ölçüler çok kolayca hayr ile şer.
Dediler: "Zulme karşı durma, eğil!”
Dediler: "Harbe koş, ya ez, ya ezil!”
Men derim: Hepsi laf, inanma, sakın!
Rehber olsun da kuvvetin, aklın.
Yeri geldikçe sulh üçün çabala,
Öyle yer var ki, harbi alkışla.
Kuzu gördün mü sev, o kin bilmez;
Canavar karşı gelse parçala, ez.
Kuvvet üstünde varsa akl-ı selim,
Sana hep kâinat olar teslim!
Hüseyn Cavid
( 1882 - 1941 )
( Azerbaycan )
Azerbaycan Şiiri Antolojisi, S. 34-35
|