GAZEL 11
  
Ey mayası temiz, yaratılışı pak zahit,
ayıplama rintleri, vazgeç; 
çünkü başkalarının günahını
sana yazmazlar ki.



Ben, ister iyi olayım, ister kötü,
sana ne bundan?
Kendi derdine bak, sonucu,
herkes, ektiğini biçer. 



Herkes sevgiliyi dilemekte,
ayık kimdir, sarhoş kim?
Her yer sevgi yurdu,
mescit nedir, kilise ne?



Başımı, bir kere
meyhaneler kapısındaki
kerpiçe koymuşum,
ordan ayrılmam mümkün değil.
Benimle davaya girişen,
sözümü anlamazsa ben ne yapayım,
söyle ona, varsın, hangi taş pekse
başını vursun o taşa!



Tanrının ezeli lûtfundan
mahrum etme beni. 
Perde altında güzel kimdir,
çirkin kim, ne bilirsin ki?



Günahtan çekinme, suçtan kaçınma
perdesini yırtan, sade ben değilim ki.
Atam da ebedi cenneti elinden çıkarmıştı (*)



Hâfız, ecel günü eline bir kadeh alırsan
seni sorusuz, hesapsız meyhaneden alırlar,
hemencecik cennete götürüverirler.

Hâfız-ı Şirâzî
( 1320 - 1390 )


( İran ) 


 Çeviri : Abdülbâki Gölpınarlı




(*) Musa diniyle Müslümanlığa göre ilk insan ve ilk 
peygamber olan Adem, zevcesi Havva ile cennete konmuştu. Tanrı, onları, her yemişten yeyin, yalnız şu ağacın 
meyvasına yaklaşmayın diye bir tek ağacın meyvasından 
menetmişti. Tevrat'a göre yılan, Kur'an'a göre şeytan, önce Havva'yı kandırıp o ağacın yemişinden yedirmiş, Havva da Adem'i kandırmıştı. Bunun üzerine Tanrı, Adem'le 
Havva'yı cennetten çıkarıp yeryüzüne sürmüştü. 





Hâfız, Hayatı Sanatı Eseri,
Varlık Yayınları, S. 45-46