DÜŞ
  
Doğrudur,
Uzak yollardan,
Karanlık dehlizlerden geldik.



Ayaklarımızı dikenler kanattı.



Patikalarda tavşanların gözleri
Gözlerimizin rengine bulaştı.



Derin kör kuyularda sevgimiz
Tüketirken kendini.



Yanımızda doğan güneş
Sabahlara kadar nöbet tuttu
Kilise sokağında.



Bu yüzden hiç ummadığın bir söz,
Bu yüzden hiç ummadığın bir kuş,
Bu yüzden hiç adını bilmediğin bir aşk
Acıtır kalbimizi.



Doğrudur,
Uzak kentlerin,
Uzak insanları
Kucaklarken bizi,



En yakın kentlerin,
En yakın insanları
Çürüttüler avuçlarımızı.



Ve ezgi parmaklarının ucunda,
Kuytu bulutların renginde,
Ararken köşe bucak bizi,



Biz zümrüdü anka kuşunun kanadında
Bir o dağda, bir bu dağda,
Kilise sokağında.



Bu yüzden hiç ummadığın bir söz,
Bu yüzden hiç beklemediğin bir kuş,
Bu yüzden hiç adını bilmediğin bir aşk
Çoğaltır kalbimizi...
Halim Yazıcı
( 1954 -    )