OĞLUM
  
- I -  
    
Ben de düşkündüm oyuna, 
Ben de kumları avuçlar 
Kazardım tırnaklarımla toprağı, 
O zaman da çocuklar oynardı, 
Ama benzemiyor bütün oyunlarımız, 
Gezdirdim ceplerimde şıkır şıkır 
Deniz kokulu taşları, 
En güzellerini topladım 
Midye kabuklarının. 
Saldım bahar rüzgârına 
Uçurtmaların en süslüsünü. 
Ne kurulunca koşan tramvaylarım vardı, 
Ne çekince giden develerim. 
Balıklarımızı tanırdım, 
Adlarını bilirdim kuşların; 
Seçerdim düdüğünden 
Limanımıza uğrayan vapurları. 
Bilirdim yanık yüzlü kaptanlarını 
Denizkızı'nın Selâmet'in; 
Ben de ayırırdım onlar kadar 
Poyrazı karayelden. 
Gemiler tanıdım, çift direkli, 
Tutmazsa rüzgârı 
Açıklarımızda volta vuran gemiler, 
Kızardım, limanımızı hiçe sayan 
Pake'lere Nemse'lere; 
Dalar da silinen dumanlarına 
Düşünürdüm uzak limanları, 
Uzak limanların çocuklarını. 
Senin de var ufak tefek 
Kendine göre bildiklerin; 
Çeşitli oyuncakların yoksa da 
Bir saniyede tren yapacak kadar 
Kibrit kutularını, 
Tecrüben var benden fazla. 
Benden üstünsün kuşkusuz, 
Sigaradan top, 
Kutusundan tank, 
Kâğıtlarından uçak yapmada!  


- II -
       
Sen büyük şehirlerin çocuğusun 
Kıyıda köşede büyümedin bizim gibi. 
Daha bu yaşta 
Tramvaylar, köprüler gördün, 
Trenlerde yolculuk ettin, 
İndin büyük istasyonlara; 
Görgüne sözüm yok. 
Ama bakıyorum, rahat değil çocukluğun, 
Arabalar yolunu kesiyor, 
Tele takılıyor uçurtman. 
Akarsuların, tepelerin yok. 
Var mı tarlan, yer çilekleri toplayacak, 
Böğürtlenlerini otlara dizecek, 
Çalılıkların var mı? 
Nerelerde gezdireyim, 
Hangi çocuk bahçesine götüreyim seni? 
İşe gittiğimiz günler, 
Yolumuzu gözlüyorsun 
Her gün ayrı bir komşunun penceresinden. 
Kiminin çöreğini yedin, 
Kiminin azarını. 
Güzel havalarda arsaya bırakırız, 
Bıraktığımız gibi bulmayız seni. 
Şu koskoca memlekette, 
Yeni vurgunlar bekleyen 
Arsalardan başka oyun yeri yok sana; 
Büyük şehirlere yakışır 
Çocuk bahçeleri yok. 
Hangi yurda bırakayım da 
Küfürsüz oyunlar öğrenesin, 
Hangi hemşirenin ninnisiyle 
Yatasın, öğle uykusuna. 
Hangi okulda yetiştireyim seni, 
İstediğim gibi? 
 

- III -
    
Hiç de meraklı değilsin çiçeğe, 
Komşunun saksısını sen kuruttun, 
Kopardın penceresindeki gülünü. 
Bir sonuç mu çıkarayım bundan 
Yeşilliğe düşman diye bizim çocuk? 
Gelgelelim öyle düşkünsün ki 
Göbekli marullarına Yedikule'nin; 
Mevsiminde elinden düşmüyor 
Elma gibi domatesler; 
Tavşan kadar seviyorsun havucu. 
Ben de tutkunum senin gibi 
Bursa şeftalisine, Ereğli çileğine. 
Sanma soyca hoşlanmıyoruz çiçekten 
Güle değil, 
Gül düşkünlerine bizim hıncımız. 
Biz de gördük haşhaş tarlasını, 
Gelincik sanmadık. 
Ilgazlar'da topladık çiğdemi, 
Edirne'nin gülünü Edirne'de. 
Engel olmaz bu bilgimiz 
Sümbülden çok sevmemize yeşil soğanı. 
Yaşamak için iştahını arttıracak 
Şiirler vereceğim sana, 
Ne istersen bulacaksın içinde 
Bu toprakla ilgili: 
Portakallarını göreceksin Dörtyol'un 
Mersin silolarında bitlenen 
Altın sarısı buğdayları, 
Turfandadır diye el süremediğimiz 
Çavuşları, kınalıyapıncakları, 
Bağı sorulmadan yenilen 
Memleket üzümlerini salkım salkım.. 
 

- IV -

Seni saksıda gül yetiştirir gibi 
Yetiştirmedik, tek başına 
Bir limonlukta büyütmedik seni. 
Kırağı çalmaz diye acı patlıcanı 
Salıverdik sokağa; 
Düşecektin eninde sonunda 
İlk günlerde çok hırlaştınız, 
Sonra sokuldunuz birbirinize, 
Kaynaştınız karıncalar gibi. 
Büyümedin bir dadının dizleri dibinde, 
Kucaklarında sütninelerin. 
Ne Kafdağı'ndaki peri kızlarına tutuldun, 
Ne kurtarmayı düşündün 
Şehzadeyi, devler elinden. 
Tanımadan Keloğlan'ı 
Düştün macuncunun arkasına, 
Dolaştın mahalleyi. 
Yağmurlu bir günde tanıdın 
Göl tutarken bekçinin oğlunu, 
Recep'le taşladınız 
Atkestanesini, cami avlusunda, 
Attınız Emin'le kedi yavrusunu, 
Kireç kuyusuna. 
Bunlar mahallemizin çocukları; 
Henüz bilmiyorsun, 
El tarlasında koza döşürürken anası 
Sıtma nöbetleri geçirenleri, 
Kuzularla doğup 
Çoban köpekleri ile büyüyenleri, 
İki gözünde heybenin 
Çeltiğe giden Yeşilırmak döllerini. 
Bilmiyorsun, 
Benzi tütün yaprağından soluk 
Çocuklarını Sakarya'nın. 
Demirindensiniz aynı bıçağın, 
İlerde kucaklaşacaksınız, nasıl olsa; 
Hazır olsun kalbin onları sevmeye 
Daha şimdiden! 

Rıfat Ilgaz
( 1911-1993 )



Bütün Şiirleri, S. 133-140