MELÂNKOLİ

Sardıkça gönlü aşk, hayat ve arzu çemberi, 
Duada boş kalır mahzun şairin elleri. 
Mihnet altında takatsiz yürek kanar, erir 
Zalim kader şairlere hep istirap verir.
Fasit daire şeklinde bir bitmeyen çile
Şair ömründen eksilmez çekmek kolay dile 
Âlem mesut yaşar, bilmez elem-keder nedir. 
Şairin ruhu bir harap mabet viranedir. 
Hülâsa şairin ömrü bir içli senfoni
Kalbinde bir misafirdir gitmez melânkoli.

R.  G. Ö. 
29 Aralık 1961