TEK YOL
  
Bir tüfek istiyorum
Sattım anamın yüzüğünü
Bir tüfek uğruna
Rehin verdim cüzdanımı.


Bize öğretilen dil
Okuduğumuz kitaplar
Ezberlediğimiz şiirler
Beş para etmiyor 
Bir tüfek karşısında.



Şimdi benim de bir tüfeğim var
Beni de Filistin'e götürün sizinle birlikte
Meryem'in yüzü gibi mahzun bakışlı tepelere
Peygamberin taşına, yeşil kubbelere.



Tam yirmi yıldır
Bir vatan
Ve bir kimlik arıyorum
Oradaki evimi   
Ve dikenli tellerle kuşatılmış yurdumu
Çocukluğumu arıyorum
Mahalle arkadaşlarımı
Resimlerimi kitaplarımı
Her sıcak köşeyi
Her tatlı anıyı.



Şimdi  benim de bir tüfeğim var
Beni de Filistin'e götürün sizinle birlikte
Ey erkekler!
Yalnızca erkek gibi yaşamak
Ya da erkekçe ölmek istiyorum 
Toprağıma zeytin ağaçları dikmek istiyorum
Mis kokulu çiçekler ve portakal ağacı da
Nedir bunun derdi diyen olursa
"Artık derdim tüfeğimin olması yalnızca."



Şimdi benim de bir tüfeğim var
Artık devrimcilerin yanındayım 
Dikenler ve tozlar döşeğimdir  
Ölümse giysimdir benim.



Yazgımız buymuş demiyorum 
Aşağılanmak yazgı olmayacak artık.



Ben devrimcilerle birlikteyim
Ben de devrimcilerdenim
Taşıdığım günden beri tüfeğimi
Gözlerimde belirir oldu Filistin.



Ey devrimciler
Kudüs'te, Halil'de
Bisan'da, Ağvar'da, Beyt-ül Lahim'de
Ey özgürlük savaşçıları  nerede iseniz
İleri..Daha ileri......
Barış bir tiyatro oyunu
Adalet bir gösteri yalnızca.



Tek yol var Filistin'e gider  
O da tüfeklerin namlusundan geçer.

Nizar Kabbani
 (1923-1998)



( Suriye ) 


 Çeviri : Kenan Hanok