ONBEŞ YILI KARŞILARKEN 


Kim derdi yarılsın da nihâyet yerin altı, 
Bir anda dirilsin de şu milyonla karaltı. 



Topraklaşan ellerde birer meş'ale yansın! 
Kim derdi şu milyonla adam birden uyansın. 



Kim derdi seher yıldızı doğsun da bir evden, 
Kaçsın da cehennemler o bir damla alevden. 



Canlansın ışık selleri olsun da o damla, 
Beş devletin öldürdüğü devlet bir adamla! 



Kim derdi ki en sonra rakamlar da delirsin. 
On beş asır on beş yılın eb'âdına girsin. 



Dünyâları bir ferd evet oynattı yerinden, 
Sarsıldı demirler evet azmin demirinden. 



Mâzi yıkılıp gitti evet fesli, kafesli: 
Lâkin bugünün ey granit bünyeli nesli.



Bir şey ele geçmez şerefin sâde adından, 
Sen arşı bırak, varsa haber ver kanadından. 



Gökten ne çıkar? Gök ha büyükmüş, ha değilmiş, 
Sen alnını göster, ne kadar yükselebilmiş. 



Gökler çıkabildin, uçabildinse derindir, 
Târihini, kendin yazıyorsan, eserindir. 



Bahsetme bugün sâde dünün mu'cizesinden, 
İnsan utanır, sonra yarın kendi sesinden. 



Asrın yaşamak hakkını vermez sana kimse; 
Sen asrını, üstünde izin varsa, benimse; 



Bayrakları bayrak yapan üstündeki kandır 
Toprak, eğer uğrunda ölen varsa, vatandır... 


MİTHAT CEMAL KUNTAY



Mithat Cemal Kuntay,
Türk Büyükleri Dizisi: 67, S. 112