DÜN GECE
Çelik testereyle kestim suları 
Yıkadım duvara astım suları...
Düşümde düşüme girdim dün gece. 



Buluta yaslandım, ışığı tuttum 
Seni hatırladım, seni unuttum... 
Kendimi kendime sordum dün gece. 



Topladım yolları eyledim yumak 
Musalladan gayri görmedim durak... 
Durmadan düşünüp durdum dün gece. 



Toprağı boyadım otlar ağladı 
Oturdum kalkmadım atlar ağladı...
Tuttum yorgunluğu yordum dün gece. 



Dertler gecikince gidip yokladım 
Yırtık bohçalarda umut sakladım... 
Kırgınlık bağını kırdım dün gece. 



Şişelerde mahkûm çiçek kokusu 
Yağdı yüreğime renk renk korkusu...
Yok yere yokluğu vurdum dün gece. 



Ay doğdu, gölgeler çöktü üstüme 
Hicran alev alev aktı üstüme. 
Gözümü yollarda gördüm dün gece. 



Aydınlığa koştum, karanlık çıktı 
Her sevgi, her vefa bir anlık çıktı...
Güç bela ben, bana vardım dün gece. 



Dosta şiir yazdım "hatıra" dedim 
Belki bir dost gele otura dedim. 
Gönlümü toprağa serdim dün gece.

9.3.1985
 
Abdurrahim Karakoç
(1932 - 2012)


Dosta Doğru, S. 99-100


Bu şiiri sesli izlemek için tıklayınız.