ZAMANIN İÇİNDE
  
 - I -

Gök uzak, yer uykuda..
Yalnız değilim ama;
Bir açık pencereden
Ay doğuyor odama!



İçim, odam gibi loş,
Ürperiyor geceden..
Şurada yatağım boş,
Burada uykusuz ben!


II

Gök uzak, yer uykuda..
Engin mesafelerle
Ay giriyor buluta..
Sesler hatırlatıyar
Bana uzak-yakını..
Durdurmak istiyorum
Saatin tik-takını.. 


III

Ses yok... Mesafe silik...
Odamda varlığımın
Bütün tüyleri dimdik!..



Odamda iki kardeş
Bakıyor birbirine;



Birisi can veriyor
Öbürünün yerine..



Odamda iki kardeş,
Biri dün.. Biri yarın..


IV

Dün, koyu gölgeleri
Üzüntülü bir ömriin...
Beni bana benzeten,
Bütün benim olan dün..



Çağırınca ses veren
Derin bir kuyu gibi,
Yıkılmış kenarları,
Çekilmiş suyu gibi...



Ve bu harabezarın
Yanıbaşında yarın
Gülüyor acı acı..
Değil bana yabancı
Bu beyaz, temiz yüzün
Ziyneti olan hüzün..



Taze çizgilerini
Yakından tanıyorum,
Sesini eserimin
Son beyti sanıyorum...


V

Ben su istemiyorum
O karanlık kuyudan!
Bana en unutulmaz



Acıları uyutan..
Bir baş dönmesi lazım..



Ama, kalbim duracak,
Kapanacakmış ağzım...



Ah, ey hulyalarımın
Aynası gibi dümdüz,
Bana gülümseyen yüz...
Ey yazıma benzeyen
Bu yüzün çizgileri!..


VI

Odamda iki kardeş:
Biri dün, biri yarın..
Ve ben aralarında
Bir köprüyüm onların!..

 Kemalettin Kamu

(1901 - 1948)



Kemalettin Kami Kamu,
Türk Büyükleri Dizisi: 17, S. 96-98