İNANMA GÜVERCİNLERE
  
Güvercinlere inanma 
alanlardaki kardeşim! 
Biliyorum inandığın için alkışlıyorsun 
havalandığı vakit ak güvercinler, 
biliyorum kendi ellerinle bırakmış gibi 
başının üstündeki gökyüzüne 
coşkuyla havalanıyor özlemin. 
İnancın var ya daha iyi yaşayacağına, 
kıyında köşende sakladığın umut var ya, 
diyorsun ya: "Bir gün gelip 
çocuklarım kavuşurlar benim alamadığıma, 
çocuklarım edinirler benim tadamadığımı, 
yaşadığım kadar yoz olmaz onların yaşayacağı" 
işte o gün gelmiş gibi havalanıyor 
coşkuyla alkışladığın güvercin. 



İnanma güvercinlere 
alanları dolduran kardeşim! 
Bir elin tutup tutup bıraktığı güvercinlere, 
kürsülerde konuşup konuşup bir ağızın, 
sözlere bulayıp bulayıp bıraktığı! 
Biliyorum inandığın için alkışlıyorsun 
havalandığı vakit ak güvercinler, 
biliyorum ak olduğu için, güvercin olduğu için, 
biliyorum bırakmak olduğu için işin içinde! 
Biri senin bir türlü kirlenmeyen yanınsa 
biri barışçı tutkun, bir türlü düşürtmeyen tetiği, 
biri de özgürlük isteğin kendi tutsaklığına! 



İnanma kardeşim 
edilen söze, verilen umuda 
salınan güvercinlere! 
Ak değildir arınmanın rengi her zaman, 
barışın simgesi güvercin değildir, 
özgürlük değildir salıvermenin anlamı! 
İnanç bu kadar kolay çelinir mi deme, 
yanlış bu kadar güzel gizlenir mi deme, 
yalan bu kadar içten söylenir mi deme, 
düşün alkışlamadan önce!

Kemal Özer
( 1935 - 2009 ) 




Yaralı Karanfil, Toplu Şiirler, S. 192-193


Şiiri şairin sesinden dinlemek için tıklayınız.