ŞEYTAN
İnsanları aldatan
Kör Şeytan, topal Şeytan
Bir gün şeytanlığından
Usanmış ta demiş ki:
- Kurtulsam şu bendeki
Fesad karanlığından.
Bir gün şöyle alnım ak,
Çıksam dünya yüzüne.
İyi bir kul olarak
Uysam Tanrı sözüne.
Adem oğullarının
Ettiği lânet yeter
Korkuyorum ki yarın,
Olacağım besbeter.
Artık bu şeytanlıktan
Kaçıp uzaklaşayım.
İnsanlar arasında
İnsan gibi yaşayım!.
Bu iyi karar ile
Bırakmış şeytanlığı,
Kabul edince böyle
Kör Şeytan insanlığı
Yeryüzünde belirmiş
İyi bir insan gibi
Ve bir tarlaya girmiş
Bakmış bir köylü dayı
Sürüyor bu tarlayı
- Merhaba Hacı Baba!
Cevab almış: - Merhaba!
Şeytan demiş: - Bak dinle!
Ortak olsak seninle
Acaba nasıl olur?.
Köylü gülümseyerek:
- Fena olmasa gerek
Diye riza göstermiş:
Şeytan demiş: İşim iş!
Hemen ortak olmuşlar
Ve işe koyulmuşlar
Sürerlerken tarlayı
Demiş ki, köylü dayı
Sana bir teklifim var:
Kâr gelir bilirim ben
Soğan ticaretinden
Gel de soğan ekelim
Yerden altun çekelim
Şeytan: Pek âlâ demiş.
Tohumluğu ödemiş;
Ve soğanı ekmişler.
Köylü demiş - Bilâder!
Kavledelim evvelâ:
İstemem kavga, belâ!
Tarlanın üstündeki
Mahsûlü sen alırsın.
Kökleri bana kalsın.
Şeytan sevinçle: Peki!
Diyerek kabul etmiş.
Düşünmüş: Ne âlâ iş!
Köylü dayı pek ahmak!
Kazanç bana kalacak!
Fakat mahsûl yetişmiş
Sapları Şeytan almış,
Soğan köylüye kalmış.
Şeytan kızmış: - Bu ne iş
Pek gafil avlanmışım:
Kaz gibi aldanmışım
Köylü demiş: Babalık!
Düşünme alık alık!
Ekeriz şimdi buğday
Alırsın ondan da pay
Kârlı bir iş yaparsın
Ziyanını kaparsın.
Şeytan demiş: - Pek âlâ!
Kavledelim evvelâ!...
Bak, bu sefer aldanmam
Eski taksime kanmam.
Köylü sulhe yatarak,
Demiş ki: - Peki, ortak;
Aksine kavledelim:
Tarlanın üstü benim,
Alt tarafı senindir.
Şeytan buna sevinip
Bu saçma şarta kanar
Sonunda yine yanar.
Köylü alır buğdayı,
Şeytanın kökler payı!
O zaman silkinerek
Der ki: Neyime gerek
İnsanlara karışmak!
Onların hepsi mutlak
Birbirinden kurnazdır;
Benden çok düzenbazdır.
Ben nafile etmişim
Şeytanlıktan isti'fâ .
Benim şeytanlığımı
Tuzlayıp ta koy rafa!
(Güneşin Ölümü)
Enis Behiç Koryürek
( 1891 - 1949 )
Miras ve Güneşin Ölümü, S. 157-160
|