TAŞLI YAZI
  
Üç el yamanmıştı geceye sivri.
Korkunun ötesinde ateş yakmıştı çocuk 
Kimse bir şey diyemedi.
Önce bir yerinden başladı
Kocaman kara kırmızı mor
Kımıldadı deli taşlar
Denizler bitti.
Çıldırıyordu yağmursuz toprak 
Kaynadı ağaçlar kuşlar bulutlar 
Doğa yarattıklarını yedi.
Sustu insansız dağ taş yorgun
Delinmiş göklerde yıldızlar
Yerlerine dönüyorlardı.
İşte bu upuzun sersemlikte
Çatladı bir küçük taşın sabrı
Daha küçük bir böcek çıktı güne
Yaşamı müjdeledi.
Utandı önce o korkusuz kara kırmızı mor 
Boşluklara çakılı ışıklar
Doğacak çocuklara sevindi.



Açıldı hemen koca gökler 
İnatçı bir son bitiyordu
Tüm yağmurlar indi.
Üç el yamanmıştı geceye sivri.
Ateş yakmıştı çocuk geceye
Kimse bir şey diyemedi.
Şimdi yine döndük geldik
Atomlarla
Bu bitmeyen son.
Nagazaki’de kırmızı elbiseli çocuk 
Okşarken parlak düğmelerini
Bir anda yamandı göklere
O küçücük güzel elleri.
Ve işte görüyorsunuz
Kimse bir şey diyemedi.

Müştak Erenus
( 1915 - 2002 )




Bu şiiri şairin sesinden dinlemek  için tıklayınız.