GELİN KAVAK
  
Ben bu korkuyu biliyorum
Nasıl ve niçini olmayan
Asılmış bir adam gösteriyorlar
Gülüyor.
Bu hikâye burda bitmiştir
İnsanları konuşmak istemiyor.



Önce yağmurlar unutuyor toprağı 
Çatlamış duvarlarda sabahlar
Kirli kirli uyanıyorlar.
Ve günlerden bir gün
Kanatları kurumuş o tek kuş da
Havada donup öylece kalınca…
Gerçek mi diyorum
Senin bu güzel başın
Benim yorgun ellerimde susuyor.



Bilmediğim bir erkende
Böyle beklenmeden geliyorsun.
Önce düşlerimizi bölüşelim
Sonra bizim olan gerçekleri.



Renkli camlardan ev yapmış bir çocuk
Yemeğe gelmiyor
Ve bir gelin kavak
Yapraklarında telli ışıklar
Naz bilmeden kendini güne veriyor.

Müştak Erenus
( 1915 - 2002 )