DÖRTLÜKLER  
  
Alan geniş ortada er yok 
Dünyanın durumu başka bilenler yok 
Görünüşte erenlere benzerse de halk 
İslam ışığından belirtiler yok.



Bayram geldi donandı el-gün gücü yettiğince 
Bayram gününde bayramlaşma dileğince 
Sensin bizim de bayramımız bizi de beze 
Gülü dikene giysi diye giydiren gönlünce. 



Sofuydum türküler dörtlükler söylettin bana 
Çevirdin şöleni karıştıran şarap arayana 
Oturmuş görünce seccadede beni 
Döndürdün bir çocuk oyuncağına. 



Kötülük ederken iyilik mi beklersin 
Kötülüğün yaraşığı kötülüktür bilesin 
Tanrı yarlıgar (bağışlar) acır tüm kişilere 
Oysa arpa ekip buğday biçemezsin. 



Cansın cihansın cihan da seninle güzel 
Mızrağının yarası bile seninle güzel 
Altın kesilir avucunda toprak 
Güzel olmayan ne varsa seninle güzel.



Us geldi sevenlere öğüt vermeye durdu 
Yol kesmek istedi yolda oturdu 
Baktı sevenlerin başında öğütün yeri yok 
Öptü hepsinin ayağını gidekoyuldu. 



Sevgilimden bir izdir her öğesi gövdemin 
Her parçam dilidir sevgilimin 
Bir çalgıyım göğsüne yaslanmış 
Parmaklarından çıkar iniltilerim..



İstersen dost varlığını bulmak 
Öze giriver görünüşü bırak 
Kat kat örtüler içindedir o 
O kendinde iki evren onda saklı bak.
 


Seni andıkça yüreğim oynar 
Kanlı yaşlar dökülür gözlerimden 
Bir senin adınla mutlu olurum 
Başka ne varsa silinir gönlümden. 



Eşin yok güneş gibisin gel 
Yüzünü görmeyen bağlar dallar topraklar 
sapsarıdır gel 
Tozdur topraktır sensiz dünya gel 
Bu şölen bu kıvanç sensiz soğuktur gel. 



Ne ben ben'im ne sen sensin ne sen ben 
Hem ben ben'im hem sen sensin hem sen ben 
Ey Huten güzeli seninle öyleyim ki 
Bilmem ben mi senim sen mi ben.. 



Gönlünden gönlüme bir yol vardır ey can 
Benim gönlümdür o yolu bilen tanıyan 
Pırıl pırıl bir su gibidir gönlüm 
Işıl ışıl aynasında ay'ı yansıtan. 



Sevgide ne yükseliş ne alçalış olur 
Ne delilik ne usluluk olur 
Hafızlık şeyhlik müridlik olmaz 
Boşveriş aldırmayış başıboşluk olur. 



Evrende sevginle erganun oldum 
Mızrabınla açığa vurulmuş durum 
Bir çalgıya benzedim şimdi 
Hangi telime dokunsan inliyorum. 



Gönül verdiğim günlerdi sevgiliye 
Uyuyamazdı konu komşu çığlığımdan 
Sevgim çoğaldı çığlığım azaldı şimdi 
Ateş yalımlanınca azalır duman. 



Ona benzer bir yanı vardır ayın 
Bir yanı var onun güzelliğini andıran 
Yok yok nerden nereye geldik ay da kim 
Yalnız kendine benzer onun kuludur can. 



Sevgi yüklenip kalktı yokluk ilinden obamız 
Kavuşmanın şarabı geceyi aydınlatan 
ışıldağımız 
Sevgi yolunda şarabın yasağı yok 
Kurumaz yokluk sabahına dek dudağımız. 



Canında bir can var o canı gel ara 
Gövde dağında bir inci var kaynağını ara 
Sen yürüyüp giden sûfi gücün yeterse 
Onu dışında değil kendinde ara. 



Hep O'dur varolan da yokolan da 
O'dur kaynağı acının da kıvancın da 
Yok sende görecek göz olsa görürdün 
Yalnız o var baştan ayağa varlığında. 



Sen bir su bizler de bitkileriz hep 
Sen padişah bizler de yoksullarız hep 
Sen söyleyensin bizler de duyulan ses 
Sen arayansın biz de bulunmayanlarız hep. 



Gerçekte birdir canımla canın 
Sen bende ben sende gizli açık 
Budur anlamı dedim benle senin 
Aramızda ben sen kalmamış artık. 



Bugün de harabız her günkü gibi 
Açma kaygı kapısını çalgıyı al eline 
Namazın secdenin yüz türlüsü var 
Dost yüzünü mihrap edinene.. 



Gelin bağa yeşiller kuşanan doğayı görün 
Her köşede bir çiçekçi dükkanı açan doğayı 
görün 
Güller gülerek sesleniyor bülbüllere: 
Susun susarak doğayı görün. 



Herkes gitsin ey sevgili sen gitme 
Ey can yoldaşım derd ortağım sen gitme 
Doldur kadehe şarabı tatlı tatlı gül 
Ey dünya güzeli sâki sen gitme. 



Coşar deniz sevginle durmadan 
İnci yağar ayağına bulutlardan 
Bir yıldırım düşmüş aşkından yere 
Onun dumanıdır göklere ağan. 



Yüzünü gören bahçeyi düşünür mü 
Seni seven mumu şarabı düşünür mü 
Derler ki uykudur beynin besini 
Aşık olan beynini düşünür mü? 



Gönül yakan bir sevgiliden öğrendik şarabı 
Aşkı bile tutuşturur ateşimiz 
Baştanberi dünya uyur görmedi bizi 
Bundandır geceleri gündüze çevirdiğimiz. 



Senden kurtulacağı yok gönlümün 
Ey sevgili senin olsun bu gönül artık 
Aşkının acısıyla dolmazsa gönül 
Ha olmuş ha olmamış bana ne yazık. 



Olgunluğun öğretmiş aşık olmayı bana 
Güzelliğin de beyit gazel söylemeyi 
Görüntün oynar gönül perdesinde 
Ondan öğrendim oynayıp eğlenmeyi.



Ben bir denizim damla değilim 
Büyükgönüllü ve şaşı da değilim 
Hal diliyle bir zerreye içimi döksem 
Çığlığı basar ki "ben zerre değilim". 



Dinle ey bilge gece nedir bilir misin? 
Yabancıdan gizlenmesi içindir aşıkların 
Özellikle bu gece ay benim evimde 
Ben esrik gece aşık ay çılgın. 



Sevgilim dudağının ucuyla bir şey fısıldadı 
Ne varsa yokoldu us delirdi gitti baştan 
Ey tanrım ne büyüleyici sözdü söylediği 
Bir iz bırakıverdi gönlümde taştan. 



Gece olsa da günümüzün gecesi yok 
Aşk dininde aşkın mezhebi yok 
Ne kıyısı ne dibi var aşk denizinin 
Boğulanda çığlık "ya Rab" sesi yok. 



Ne yanında durdukça mutluyum 
Ne senden ayrı yaşamın tadı var 
Aklım gider bu olay karşısında 
Olay değil umutsuz bir acı var. 



Altı yönde de tanrı ışığı var dediler 
Çığlığı bastı halk o ışık nerde 
Sağına soluna bakınınca yabancı dediler 
Sağsız solsuz bakıver olduğun yerde. 



Dün gece bir bilgine dedim ki gizlice 
Gizleme benden evrenin tek gizini bile 
Yavaşça kulağıma söyleyiverdi: 
O sessizce bilinir söylemek olmaz ele. 



Yürü yum gözlerini gönlüm göz olsun 
O gözle sana başka bir dünya görünsün 
Vazgeçersen kendini beğenmekten 
Tüm işleri beğenilen olursun. 



Bu dilden başka bir dilimiz var 
Cennetten cehennemden ayrı yerimiz var 
Özgür gönüller başka can taşırlar 
Başka madenden arınmış özleri var.



Tanrı gizemlerinin gömüsüyüz biz 
İncilerle dolmuş sonsuz deniziz biz 
Ay'dan balığa dek evreni kaplamışız 
Padişah tahtında oturan da biziz biz. 



Daha niceye dek bende çağın kokusu rengi 
O tatlı güzeli görmenin günüdür 
Ona bakınca gördüğüm kendi hayalim 
Kendime bakınca gördüğüm onun 
görüntüsüdür. 



Güneş daha parlak ne gündür bugün 
Yerdekiler sesini duyuyor göğün 
Benzemiyor başka günlere bugün 
Ne mutlu sevenlerin günüdür bugün. 



Hallacı Mansur "Ben tanrıyım" diyordu 
Kirpikleriyle yolların tozunu süpürüyordu 
Batınca yokluğunun engin denizinde 
"Ben tanrıyım" incisini çıkarıp deliyordu.



Biz aşk kafiriyiz Müslüman başka 
Güçsüz karıncayız Süleyman başka 
Solgun yüz yıprak giysi bekle bizden 
Sırmalı giysiler alıp satan başka. 



Kim demiş o ölümsüz diri öldü 
Kim demiş o umut güneşi söndü 
O umut düşmanı yumunca gözlerini damda. 
Dediki güneş karanlığa döndü. 



İnsan var soluğu bir cana değer  
Dökülen kılı bir altına değer 
İnsan var onunla konuşmaktan geç 
Onu görmemek bir cihana değer.



Bütün Yönleriyle Mevlânâ Celâleddin, S. 133 -154







HALİMİZ TAMAM

Tekmil medreseler, minareler bir gün yıkılmayacaksa,
iman küfür olmayacaksa bir gün,
küfür bir gün imanın yerine geçmeyecekse,
işte o zaman halimiz tamam:
Bir daha ne kalenderliğin yolu yordamı bulunur,
ne de dünyamıza lâyık bir adam.



HÜR ADAM

Müslümanlığın, kâfirliğin dışında bir ova.
Uçsuz bucaksız ovada sevdamız uzar gider.
Anlayan vardı mı usulca başını kor.
Ne Müslümanlığa yer var, ne kâfirliğe yer.



NE VAKİT

Ne vakit olacak, ne vakit olacak,
ne vakit olacak, ne vakit?
Şarab olacak, şarab olacak, şarab olacak, şarap.
Ben olacağım, ben olacağım, ben olacağım, ben.
O olacak, o olacak, o olacak, o.



DAHA YEŞİL, DAHA TAZE

Ne senden daha güzel, daha parlak bir ay gördüm,
ne senden daha erken uyanan bir sabah.
Ne senden daha tatlı bir şeker gördüm,
ne senden daha yeşil, daha taze bir ağaç.



AŞK KÂFİRİYİZ

Aşk kâfiriyiz biz, Müslüman başka.
Ufacık karıncayız biz, Süleyman başka.
Bizden sarı bir yüz iste, ciğer parçası iste.
İpekli kumaş satan bezirgân başka.



SEBEP SENSİN

Birini anacaksam
ne yapar yapar seni anarım.
Ağzımı açacaksam
senden bir şeyler anlatmak içindir.
Keyfim yerindeyse
bil ki sebep sensin.
Bir hile yapmak istediysem
senden öğrenmişimdir, ne yapayım!



HÜRRİYETİ SATMAM

Âlemin bal şerbetinden bana ne?
İşte önümde benim ayran tasım.
Ne malım mülküm var, ne azığım.
Ben gene de senin azığın olsun diye çalışırım,
senin başını sokacak bir yerin olsun diye,
senin bir dikili ağacın.
Ama hürriyeti kulluğa taş çatlasa satmam!

Bugünün Diliyle Mevlânâ, S. 103-106
Mevlânâ Celâleddin-i Rûmi
 ( 1207  - 1273 )