ÖLÜYOR MUYUM NE?

Uyurdum belki bir gün, yorgun gözlerimden zenci bir karanfil düşerdi gözlerimden cesetler sonra koşar giderdim kendi ölümüme. Ölüm net bir haziran belki ölüm iğreti bir şaşkınlık ölüm bana yakışan en güzel ebruli çünkü aydınlık bir hücredeyim ve duruyorum orda yani beklemenin en utanmaz yerinde gözlerimden zenci bir karanfil düşüyor gözlerimden cesetler berrak bir cehennem mi beni bekleyen kör ve saldırgan bir kandil mi geliyorum kendi ölümüne giden geliyorum aptal bir eylül sabahında bekleyen geliyorum, tarifsiz bir şafağa kendi ufkunu çizen geliyorum iltica bir fotoğrafa poz veren çünkü sürgünüm rüzgarına ölüyor muyum ne?...

Metin Güven
( 1947 - 2010 )

Lâl Olsun Ölsün





ŞİİR PARKI