ÖLÜYOR MUYUM NE?
Uyurdum belki bir gün, yorgun
gözlerimden zenci bir karanfil düşerdi
gözlerimden cesetler
sonra koşar giderdim kendi ölümüme.
Ölüm net bir haziran belki
ölüm iğreti bir şaşkınlık
ölüm bana yakışan en güzel ebruli
çünkü aydınlık bir hücredeyim ve duruyorum orda
yani beklemenin en utanmaz yerinde
gözlerimden zenci bir karanfil düşüyor
gözlerimden cesetler
berrak bir cehennem mi beni bekleyen
kör ve saldırgan bir kandil mi
geliyorum kendi ölümüne giden
geliyorum aptal bir eylül sabahında bekleyen
geliyorum, tarifsiz bir şafağa kendi ufkunu çizen
geliyorum iltica bir fotoğrafa poz veren
çünkü sürgünüm rüzgarına
ölüyor muyum ne?...
Metin Güven ( 1947 - 2010 )
Lâl Olsun Ölsün
|