İZMİR ŞİİRLERİ
  
I

Her sabah kalkıyorum
İşsiz güçsüzüm
Ne yiyecek, ne cıgara
Nerde akşam orda sabahı ediyorum.
Karnımın doyması yetmez mi
Neme gerek benim lüks tantana.



Sahilde geziyorum çoğu zaman
Eşim dostum balıkçılar,
Sokak satıcıları ve çocuklar
Vapurlar geçiyor uzaktan
Kimi al, kimi yeşil
Telaşlı insanlar var içinde
Mesut, kederli
Herkes bir türlü anlıyor yaşamayı.


II

Bu sabahki sarhoşluğum
Dün geceden kalma
Elimdeki kitap
Avarelik Şiirleri
Oktay'ın.



Uyuyakalmışım bir parkta
Karşımda Gazi heykeli
Uğultu var başımda
Faytonlar geçiyor Kordonboyu'ndan
Büyük otobüsler ve taksiler.



Bir başkalık var her şeyde
Beni çeken alıp götüren bu hal
Muntazamı, düzgün olanı sevmek geliyor içimden



Ben şiir yazmayı ve gezginciliği sevdim
Diyar diyar dolaştım gönlümce
Açlığım, tokluğum oldu
İyi günler, kötü günler gördüm
Dostlar, düşmanlar gördüm
Bir Yahudi kızı gördüm Karantina'da
Bana parasız, pulsuz
İşsiz, güçsüz yaşamayı öğretti.

Mehmed Kemal
( 1920 - 1998 )




20. Yüzyıl Türk Şiiri Antolojisi, S. 356-357