ELLERİN
  
Ellerin derim, ellerin,
Yanık bir türküye durmuş;
Ellerinin yenmesin hakkı;
Yenirse ellerinin hakkı,
Şakidir, haramidir, asidir,
Padişah hükmünde Celalidir,
Çok düşmüşlüğü var dağlara!..
Ne de çok yeniyor, hakkımız,
Ellerinin ve ellerimizin hakkı.



Tez yet!..
Vurdurma başını gel!..
Bin yiğit kosam, bin bahadır,
Ellerinin yerine,
Tutar mı?
Ellerin, bilgili, hünerli, çalışkan,
Kendimiz yarattık ellerimizi,
Tanrıların adı mı olur?
Ot topladık,
Dala uzandık,
Ateş yaktık!
Şimdi ellerimizdir elimizden alınan...
Ne sorarsın,
Rütbem mi, rütben mi, rütbesi mi?
Dumanı olur mu göğeren ateşin,
Deliren suyun,
Akan yelin,
Kabaran kalabalığın?



Dellenen belli göstergede,
Tüm sanık bir kentim artık,
Onurum ayaklar altında,
Oba oba, ev ev, oda oda aranıyorum.
Tutma ellerimi ne olur,
Ellerimden utanıyorum!



Bir alaturka şarkıdır İstanbul, çağdışı;
Genç yaşta kocamış bürokrat Ankara
Adı üstünde İzmir, gâvur!..
Sensiz İstanbul,
Sensiz Ankara,
Sensiz İzmir...
Sensiz sabahlar, öğleler, ikindiler,
Sensiz akşamlarımız!
Rakımız aklanmıyor,
Ekmeğimiz ağu,
Suyumuz acı,
Havamız kirli!..



Kâğıtlara resmini çiziyorum,
Bulduğum kâğıtlara...
Gazete kağıtlarına, kitap boşluklarına, peçetelere.
Hep anten oluyorsun,
Anten çıkıyor, 
Anten!
Çiçek açmış bir dal gibi baharda,
Gözlerin, dudakların. saçların,
İncelmiş ellerin anten!
Gökte bir bulut var ıslanır,
Şurda bir şey yanıyor, uslanır,
Bu anten bir gün seslenir,
Seslenir, biliyorum.



Bir grev gözcüsüdür ellerim,
Ertelenmiş bütün grevlerde...
Al grev,
Gül grev,
Genel grev...
Demokratik hakların suskunluğu ellerin,
Çaresizliği, yetimliği, öksüzlüğü,
Neden ağır,
Neden katı,
Neden kısıltısız?
Besbelli yok ivedisi!



Tarihini kendi yaratıyor,
Gecekondularla, dolmuşlarla,
Paşa konaklarına doğru,
Laz kalfalarının yıkıp,
İki sana, bir bana katlar verdiği,
Yayan yapıldak Almanya yollarına düşüp,
Marklar gönderdiği,
Türkülerle, şarkılarla, marşlarla!..
Besbelli yok ivedisi ellerin kadar!..



Ellerin bir ince kalem,
Yazar!
Ellerin bir yaşlı göz
Süzer!
Ellerin bir yürek,
Sezer!
Ellerin bir yanık türküye durmuş
Gezer!

(1977) 

Mehmed Kemal
( 1920 - 1998 )




Çağdaş Türk Şiiri Antolojisi 2, S. 561-563