GÂH OLUR MÜLK-İ CİHANA
 HÂN İDER GÖNLÜM BENİ
  
Gâh olur mülk-i cihâna han ider gönlüm beni, 
Geh döner şehr-i gama derbân ider gönlüm beni. 

Zaman olur dünya mülküne sultan eder gönlüm beni, 
Bazen de döner gam şehrine kapıcı eder gönlüm beni.

Gâh olur can mülkini ma’mur ider mimar-ı dil, 
Geh harâb idüp yıkar virân ider gönlüm beni. 

Zaman olur gönül mimarı can mülkünü mamur eder, 
Bazen de yıkar viran eder gönlüm beni. 

Gâh vasl-ı fikr ider gâhi dönüp hicrân eker, 
Gâh şâd ider gehi giryân ider gönlüm beni. 

Zaman olur kavuşmayı düşünür, bazen dönüp ayrılıktan söz açar, 
Bazen  sevindirir, bazen de ağlatır gönlüm beni.

Gâh olur anlar rumûzı kâyinâtı ser-te-ser, 
Gâh olur bir nutkı yok hayvân ider gönlüm beni. 

Zaman olur kâinatın sırlarını baştan başa anlar, 
Bazen de sözü olmayan hayvan eder gönlüm beni. 

Gâh olur bir katre eyler bil ki kem bir katreden, 
Geh telâtumlar urup umman ider gönlüm beni. 

Zaman olur bir damla eyler, belki de küçük bir damladan, 
Bazen de dalgalar vurup okyanus eder gönlüm beni.

Gâh olur âh ateşiyle âlemi oda yakar, 
Gâh olup yaş dökmeğe bârân ider gönlüm beni 

Zaman olur ah ateşiyle âlemi ateşe yakar, 
Bazen de gözyaşı dökerek yağmur eder gönlüm beni. 

Gâh olur bir zerre-i nâçizden kemter kılur, 
Geh döner hurşid-veş rahşân ider gönlüm beni. 

Zaman olur önemsiz bir zerreden daha aşağı tutar, 
Bazen de güneş gibi aydınlık eder gönlüm beni.

Gâh olur kim künc-i gamdan çıkmayup eyler karâr, 
Gâh olur her yana sergerdân ider gönlüm beni. 

Zaman olur dert köşesinden çıkmayıp, orada kalır, 
Bazen de her yana şaşkın serseri gibi gezdirir gönlüm beni.

Gâh olur hande eyler gülşen içre gül gibi, 
Gâh olur bülbül gibi nâlân ider gönlüm beni. 

Zaman olur gül bahçesinde gül gibi güldürür, 
Bazen de bülbül gibi inletir gönlüm beni.

Gâh virür atlas kabâ hem başuma zerrin külâh, 
Geh kalender eyleyüp üryan ider gönlüm beni. 

Zaman olur bana atlas elbise başıma da altın külah giydirir, 
Bazen de kalender eyleyerek çıplak gezdirir gönlüm beni.

Gâh mest olup içürür bana aşkın cür’asın, 
Geh gubar-ı gam virüp hayran ider gönlüm beni. 

Zaman olur mest olup bana aşkın yudumunu içirir, 
Bazen de gam tozu verip şaşkın eder gönlüm beni. 

Gâh olur serkeşlik eyler başına sultân olup, 
Gâh olur bir bende-i fermân ider gönlüm beni. 

Zaman olur âsilik yapar başına buyruk olup, 
Bazen de bir fermanın kölesi eder gönlüm beni.

Gâh olur nazm-ı Nizami’den Muhibbi dem urur, 
Gâh bir harf anlamaz nâdân ider gönlüm beni. 

Zaman olur Muhibbi, Nizami şiirinden dem vurur, 
Bazen de  bir harf anlamayan cahil eder gönlüm beni. 

 Kanuni Sultan Süleyman 
     "Muhibbi"
  ( 1494 - 1566 )




Muhibbi Divanı, Bütün Şiirleri 2,  S. 1574