GAZEL 279
  
Hayâlinden gelür gam hâtıra cânâneden gelmez 
Sitem hep âşinalardan gelür bigâneden gelmez 

Üzüntü sevgiliden değil, onun hayalinden gelir
Zulüm hep tanıdıklardan gelir yabancılardan gelmez


Hased evkatına ol arif-i âlem-şinâsın kim 
Elinden cam düşmez kûşe-i meyhâneden gelmez 

O elinde kadeh (ile) meyhaneden çıkmayan 
Dünyayı bilen bilgenin zamanını kıskanırım


Umarsın bir nüvâziş açdığı bin zahm içün amma 
Bu insaniyyet ey dil gamze-i cânâneden gelmez 

Açtığı bin yara için bir gönül alma beklersin ama
Bu insanlık ey gönül sevgilinin süzgün bakışından gelmez


Misâl-i halka tutdum gûşumu ebvâb-ı âfâka 
Sadâ-yi nağme-i ayş-ü tarab her hâneden gelmez 

Ufukların kapılarına halka misali kulağımı dayadım
Her evden keyif ve neşe ezgilerinin sesi gelmiyor


N'ola güstâh olursa piş-i gülde bülbül ey Nabi 
Mürâât-ı edeb dest-i dil-i mestâneden gelmez

Gülün huzurunda bülbül küstah olursa ne olur ey Nâbi
Saygı kurallarını gözetmek aşk sarhoşu gönlümün elinden gelmez.

Nâbî
( 1642 - 1712 ) 



Divan Şiiri, İsmet Zeki Eyüboğlu, Cilt 2, S. 199