YAŞAMAYA DAİR
  
I 

Yaşamak şakaya gelmez, 
büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın 
bir sincap gibi mesela, 
yani, yaşamanın dışında
ve ötesinde hiçbir şey beklemeden, 
yani bütün işin gücün yaşamak olacak. 



Yaşamayı ciddiye alacaksın, 
yani o derecede, öylesine ki, 
mesela, kolların bağlı arkadan,
sırtın duvarda, 
yahut kocaman gözlüklerin, 
beyaz gömleğinle bir laboratuvarda 
insanlar için ölebileceksin, 
hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için, 
hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken, 
hem de en güzel, en gerçek şeyin 
yaşamak olduğunu bildiğin halde. 



Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı, 
yetmişinde bile, mesela, zeytin dikeceksin, 
hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil, 
ölmekten korktuğun halde
ölüme inanmadığın için, 
yaşamak, yani ağır bastığından.. 

1947


II 

Diyelim ki, ağır ameliyatlık hastayız, 
yani, beyaz masadan, 
bir daha kalkmamak ihtimali de var. 
Duymamak mümkün değilse de
biraz erken gitmenin kederini, 
biz yine de güleceğiz anlatılan Bektaşi fıkrasına, 
hava yağmurlu mu, diye bakacağız pencereden, 
Yahut da yine sabırsızlıkla bekleyeceğiz 
en son ajans haberlerini. 



Diyelim ki, dövüşülmeye değer bir şeyler için, 
diyelim ki, cephedeyiz. 
Orda daha ilk hücumda, daha o gün 
yüzükoyun kapaklanıp ölmek de mümkün. 
Tuhaf bir hınçla bileceğiz bunu, 
fakat yine de çıldırasıya merak edeceğiz 
belki yıllarca sürecek olan savaşın sonunu. 



Diyelim ki hapisteyiz, 
yaşımız da elliye yakın, 
daha da on sekiz sene olsun
açılmasına demir kapının. 
Yine de dışarıyla beraber yaşayacağız, 
insanları, hayvanları, kavgası ve rüzgârıyla 
yani, duvarın arkasındaki dışarıyla. 



Yani, nasıl ve nerde olursak olalım 
hiç ölünmeyecekmiş gibi yaşanacak..

1948

II. bölümü şairin sesinden dinlemek için tıklayınız. 


III

Bu dünya soğuyacak, 
yıldızların arasında bir yıldız, 
hem de en ufacıklarından, 
mavi kadifede bir yaldız zerresi yani, 
yani, bu koskocaman dünyamız. 



Bu dünya soğuyacak günün birinde, 
hatta bir buz yığını 
yahut ölü bir bulut gibi de değil, 
boş bir ceviz gibi yuvarlanacak 
zifiri karanlıkta uçsuz bucaksız. 



Şimdiden çekilecek acısı bunun, 
duyulacak mahzunluğu şimdiden. 
Böylesine sevilecek bu dünya, 
"Yaşadım" diyebilmen için...

Şubat 1948

III. bölümü şairin sesinden dinlemek için tıklayınız.

Nâzım Hikmet Ran
 ( 1902  - 1963 ) 

Nâzım Hikmet, Bütün Şiirleri,  S. 906-908