SAVRULMUŞ BİR ÖMRÜN GÜNLERİNDEN
  
Ve en uysal
en cıvıl anlarında yine bir güzelliğin
birden azıveren
aynı sızı..
İçimdeki eziklik
neden böyle mahmurdur?
Kanatları
hafifçene uçarı
kıvrım kıvrım hareli
ve yaslı
yorgun
uzaklara doğru bir yolculuk öncesi
bir şiir ki
yüreğimden koparılıp
karalanmış bir andır,
dökülür dudağıma
usulcana yarası.
Yoksa bir şarkıda ansızın
umulmaz bir dokunaklığa dönüşen çığlık
ıssız yollarıyken
yabanı olduğum bir şehrin,
içimde huysuzcana titreşen
titreşip zehirleşen bu duman
nasıl dağılır?



Yeşil! Neden bu kadar güzelsin?
Ya sen ateşböceği,
gecelerin ışıldağı bağrının mıknatısı
gündüzleri nerelerde bilenir?
Kırgın gül! Gözyaşları dokusu mudur solgunluğun?
Rüzgâr! Rüzgârım benim!
Neden ağlıyorsun arasında dalların?
Zaman değil, zaman değil, zaman değil
ömrümüzdür geçen..

1981, Cenevre

Nihat Behram
( 1946 -          ) 




Hayatın Şarkısı, Toplu Şiirler, S. 330-331