GAZEL 32 

(Açıklamalı)
  
Ne tende cân ile sensiz ümîd-i sıhhat olur,
Ne cân bedende gam-ı firkatinle râhat olur.

Ne sensiz bir tende can için sağlık ümidi olur,
Ne de bedende can ayrılık acısıyla rahat olur.
 

Ne çâre var ki  firâkınla eğlenem bir dem,
Ne tâli’im meded eyler visâle fırsat olur.

Ne senden ayrıyken bir an olsun avunabilirim,
Ne de talihim yardım edip kavuşmamıza fırsat verir.
 

Dil ise gitdi kesilmez hevâ-yı aşkından,
Nasihât eylediğimce beter melâmet olur.

Gönül ise aşkının hevesine kapıldı gitti, vazgeçmez,
Ben öğüt verdikçe o rezilliğini arttırır.
 

Belâ budur ki alışdı belâlarınla gönül,
Gamın da gelse dile bâ’is-i meserret olur.

Asıl bela budur ki gönül belalarına alıştı,
Derdin de gelse gönlüme şenlik sebebi olur.
 

Ne şeb ki kûyuna yüz sürmesem o şeb ölürin,
Ne gün ki kâmetini görmesem kıyâmet olur.

Hangi gece semtine yüz sürmesem, o gece ölürüm,
Hangi gün endamını görmesem kıyamet kopar.
 

Nedir bu tâli’ ile derdi Nef’î-i zârın,
Ne şûhı sevse mülâyim dedikce âfet olur.

İnleyen Nef'î'nin bu talihten çektiği nedir,
Hangi işveli güzeli sevse ona uysal dedikçe afet kesiliyor.

Nef'î
( 1572 - 1635 )



Rüştü Şardağ, Klasik Divan Şiirimiz, S. 324,