ANLATALIM
  
Hani ya leylâklar, 
Diyeceksiniz, 
Hani ya diyeceksiniz, 
Gelincikler bürünmüş
Metafizik? 
Kuşlarla dolup, boşluklarla elenmiş, 
Kelime yağmuru; 
Hani ya diyeceksiniz? 
Al buyur; 
Bir mahallesinde yaşıyordum 
Madrid'in: 
Canlı, çalar-saatli, ağaçlı. 



Kocaman, 
Meşin bir okyanus gibi, 
Uzaktan görünürdü Kastil'in 
Kuru çehresi. 
Çiçekler Evi'ydi 
Evimin adı. 
Itırlar fışkırırdı, 
Köşe bucak. 
Güzel evdi bu, 
Köpekleri, bebeleriyle. 
Raoul, hatırında mı? 
Ya senin, Raphael? 
Sen Federico, (*)
Hatırında mı? 
Sen, yer altında yatan, 
Hatırladın mı 
Balkonlu evimi? 
Haziran güneşi hani, 
Çiçekler basardı ağzına 
Orda.. 



Kardeş, kardeş, 
Ateşli seslerden ibaretti 
Her şey; 
Mallardaki tuzdan, 
Çırpınan ekmek yığınından 
İbaretti her şey; 
Donuk bir hokka gibi duran
Heykeliyle; 
Argüelles'deki mahallemin 
Çarşıları.. 
Yağ akardı kaşıklara, 
Caddeleri doldururdu 
El-ayak sesleri, derin..
Metreler, litreler, 
Kıvıl-kıvıl hayat; 
İstif-istif balık yığınları.
Çatılar: 
Yorgun çan kulelerinin, 
Yüceldiği; 
Soğuk güneşle kaynaşan 
Çatılar..
Patateslerdeki, 
Narin ve taşkın fildişi beyazlık; 
Yumak yumak dalgası 
Domateslerin: 
Tıngır mıngır, haydi denize..
Bütün bunlar, 
Tutuşuyorlardı 
Bir sabah; 
Közler, 
İnsanları dağlayarak, 
Topraktan çıktılar 
Bir sabah; 
Nah bu anda ateş, 
Nah, bu anda barut, 
Bu anda kan. 



Bebekleri öldürmek için 
Göğün yücesinden geldiler, 
Göğün: 
Uçakları, Magriplileriyle, 
Haydutlar; 
Yüzükleri, kurumlu avratlarıyla, 
Haydutlar; 
Kara keşişleri, dualarıyla, 
Haydutlar..
Ve 
Çocuk kanları caddelerden 
Aktı tıpış tıpış, 
Çocuksu-çocuksu. 
Çakallar, 
Çakalların tiksineceği 
Çakallar! 
Taşlar, 
Dalar dikenlerin dişlerken 
Tu diyeceği taşlar! 
Engerekler, 
Engereklerin kin güdeceği 
Engerekler! 
Sizleri, 
Gurur ve bıçaklardan bir dalgayla 
Boğmak için; 
Önünüzde gördüm İspanya'nın 
Kıyamet kanını.
Generaller, 
Gelin de 
Yıkılmış evimi görün. 
Görün 
Yaralı İspanya'yı. 
Her göçük evden, 
Bir ateş-metal çıkar ama 
Çiçek yerine. 
Her yarasından 
İspanya'nın, 
Doğar İspanya. 
Her ölmüş bebekten 
Çıkar bir mavzer: 
Gözleri de var, gözleri. 
Mermiler doğar
Her cürümden; 
Mermiler ki gün ola 
kalbinizde yeri.
Neden diyorsunuz şiirlerin 
Söz açmaz düşten, yapraktan, 
Doğduğun yerin 
Yüce volkanlarından? 



Gel de gör: 
Caddeler kan-revan. 
Gel de gör: 
Caddeler kan-revan. 
Gel de gör: 
Caddeler kan-revan... 

Pablo Neruda
( 1904 - 1973  ) 

 

( Şili ) 


Çeviri : Enver Gökçe  



(*) Federico Garcia Lorca 



Dünya Şiir Antolojosi (II. Cilt) S. 396 - 398 



Bu şiiri Enver Gökçe'nin sesinden dinlemek için tıklayınız.