BU MUYDU?
  
Ol mâh ki yüz çevirdi benden 
Yüz tuttu zevâle her ümidim 
Ezvâk-ı cihândan bâ’idim 
Dermânımı isterim ecelden
Zirâ ni’metse bu hayâtım
Ol ni’mete bir şerik lazım.  
 


Hayretteyim ey garip olan dil
Sen olmuş iken helâk-ı sevdâ
Bilmem ki nasıl devâmı kâbil
Bu sevmediğim hayatın âyâ?
Mecrûh dilim niçin urursun
Agreb buna çırpınır durursun
Asî mi demek bu kalb-i magmûm
Aşkında ise bu rütbe-i sâdık?
Sevmek o kadar olaydı mazmûm
Îcâd onu eylemezdi Hâlık
Sevdim seni kâfir olmadım yâ
Nâzın nedir ey büt-dilârâ 
 


Olmazdı dilim elemle mahsûs
Bu sevdadan ferâgat etsem
Geçmezdi günüm melûl u me’yûs
Yahûd ki ümide hidmet etsem.
Hayfâ ki gönül ne bir söz anlar
Biçâreyi bir ne yâd eden var.

Fi 2 Kanun-ı sânî sene 303

Nigâr Binti Osman
( 1856 - 1918 )


 

Zevâl: sona erme
Ezvak: zevkler
Bâ: erişme, yetme
Şerik: ortak, arkadaş
Âyâ: iyileştirilmez, tedavi edilemez
Mecrûh:yaralı
Agreb: tuhaf
Magmum: gamlı, kederli
Büt: heykel
Dilârâ: gönül süsleyen
Melûl: bezmiş
Me’yûs: kederli
Hidmet: hizmet etme
 



Nigâr Hanım, Toplu Şiirleri, S. 78