21 Ağustos 1898’de İstanbul'da doğan Nurullah Ataç'ın asıl adı Ali Nurullah Ata’dır. İlkokuldan sonra 4 yıl Mekteb-i Sultani'de (Galatasaray) öğrenim gördükten sonra öğrenimini tamamlamak ve Fransızca öğrenmek için İsviçre'ye gitti.

Babasının vefatı üzerine 1919 yılında İstanbul’a döndü. Sınava girerek Darülfünun'da öğretmenliğe başladı. Daha sonra İstanbul, Ankara ve Adana'da çeşitli okullarda Fransızca öğretmenliği yaptı. Öğretmenliğin yanısıra tercümanlık ta yapan Ataç, 1945 yılından sonra Cumhurbaşkanlığı çevirmeni oldu ve emekli olana kadar bu görevini sürdürdü.

Yazı yaşamına Yahya Kemal Beyatlı'nın yönettiği Dergâh dergisinde yayınlanan şiir ve yazılarıyla başladı. Daha sonra deneme ve eleştiri türünde ürünler verdi ve çeviriler yaptı. Eski Türk edebiyatı ile çağdaş Batı edebiyatını inceledi. Yeni bir kültür, edebiyat ve dil arayışı içinde oldu. TDK yayın kolu başkanlığı da yapan Ataç kendi türettiği sözcükleri, devrik tümceleri ve kendine özgü biçemiyle dili bir uygarlık sorunu olarak ele aldı ve dilde sadeleştirme ve özleştirme hareketinin ön saflarında yer aldı.

Türk edebiyatında modern anlamda deneme türünde ürün veren ilk yazar ve eleştirmen olan Nurullah Ataç 17 Mayıs 1957 yılında İstanbul Numune Hastanesi'nde yaşama veda etti.

BAZI ESERLERİ:

Günlerin Getirdiği (1946)
Sözden Söze (1952),
Karalama Defteri (1953)
Ararken (1954)
Diyelim (1954)
Söz Arasında (Ölümünden Sonra, 1957)
Okuruma Mektuplar (Ö. S, 1958)
Prospero ile Caliban (Ö. S, 1961)
Söyleşiler (Ö. S, 1964)
Günce I -II (Ö. S, 1972)
Dergilerde (Ö. S, 1980) 

ŞİİRLERİ