BEN DİYORUM Ki
Ben diyorum ki ölüm
Çok şaşılacak bir şey
Yeryüzüne geldikten sonra
Bir geçtiği yerden bir daha geçmesi insanın
Bir umuttur geçmiş günlere
Kötü hazırlanmış
Maddesel noktanın ağırlığı
Önemli değilse Uzayda eğer
Ben diyorum ki çok çok önemlidir sevişmek
İçimizin sıcaklığında
Açmak arkasını bilmeden bir kapıyı
Kendi kendine oyun oynamaktır
Oyun oynamaktır yaşamaya,
zorlamaktır bilinmeyeni
Varmaktır üstüne üstüne
İçimizdeki yalnızlığın
Ben diyorum ki
Bir bir olmaktır geleceğe bakmak
çocuktur uzanmış elleri
Bir nar ağacıdır çiçek açmış
Bir sorundur Karatahta'da çözümlenmemiş
Duygudur aklın dışında
Bitirilmemiş bir şiirdir ya da
Eldir el sinemalarda okşanmamış
Öpülmemiş göğüsleridir kadınların
Duyulmayan çığlığıdır en yakına olan aşkın
Sıkıntısıdır bulanmaların
Gözdür göz artık gönneyen
Benim belki de ben olmayan.
Ben diyorum ki en önemlisi
Önemli olmaktır yaşamakta.
Nevzat Üstün
( 1924 - 1979 )
Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi
Eylül 1966, C: XV, S: 180, s. 1109
|