HİROŞİMA
  
Önce, bir bulut yükseldi
Yerden göğe doğru.
Ben gördüm,
Akahito gördü
Yuhara gördü,
Hisaki gördü,
Yaşıyanların hepsi gördüler.
Şimdi yaşıyanlar diyorum,
Oysa ben kaldım,
Onlar öldüler..



Memede çocuklar öldü,
Pirinç tarlasında kadınlar öldü,
Çiçekler öldü,
Kuşlar öldü
Ve sevgilim Sanuki öldü.
Sanuki'yi seviyordum,
Sanuki öldü,
Sanuki öldü..



Ateşten top kayboldu göklerde,
Ardından
Bir ölüm sessizliği çöktü şehre.
Bulutlar gitti,
Renkler gitti,
Sesler gitti.
Gülerken ölmüştü babam,
Anam Chiyo-Ni ağlıyordu
Ve kız kardeşim Shirara.
Ah Shirara,
O da saçlarını tararken öldü.
Shirara, ah Sürara,
Aynada unuttu gençliğini..



Ve ben Yamamura,
Bizim sokaktan bir ben sağ kaldım,
Bizim sokağın ağaçları da öldü..



Ve ben Yamamura,
17 yıl geçti aradan,
Hala yaşıyorum,
Ağaçları, çiçekleri görmeden..



Ben Yamamura,
Kör, sağır,
Çoktan öldüm,
Kimse farkında değil.

Ümit Yaşar Oğuzcan
( 1926 - 1984 ) 




20. Yüzyıl Türk Şiiri Antolojisi, S. 372-373



Şiiri seçen : Cem Eroğlu