GÜN BATIMI
- Ahmet Muhip Dıranas'a -
Yaklaşan ayak sesleridir akşamın,
Şafaktan çıkmış bu uzun yolculuğa,
Bir gelen var uzaktan soluk soluğa ...
Kapkara gözleri hüzünlü ve dalgın!
Akşam, rüyalarımıza giren o esmer kadın!



İşte! Açılmış dipdiri göğüsleri!
Bir vuslat gecesine çağırır bizi...
Ve ansızın büyüler gözlerimizi
Saçlarında o yıldız yıldız süsleri,
Şair "hoyrattır" diyor akşam üstleri. 



Hoyrattır evet, o bütün aldanmışlar!
Yüz karası fahişeleri dünyamızın.
En vazgeçilmez yerinde rüyamızın,
Gelir, gözlerinde o vahşi bakışlar ...
Akşam, uzak bir gölde büyüyen kamışlar!..



Ne hazin güneşin batması çığlık çığlığa her gün?
Güllerin solması ve dönmesi havada kuşların?
O bitmeyen hüznü, apansız akşam oluşların ...
Affedilmez bir zamandır bu, isteksiz, ölgün,
Her akşam dünyamıza gölgesi düşer ölümün.



Biz eli kolu bağlı insanlarız çirkin ve zavallı;
Kötülük kusmak için karanlığı bekleriz,
Kirletir geceleri türlü pisliklerimiz.
Bizim gibisini görmedi evren evren olalı;
Böyle kötü bir dünyaya bir daha gün doğmamalı! 

Ümit Yaşar Oğuzcan
( 1926 - 1984 ) 



Aşk mıydı O, S. 29-30