GÜN DOĞUYOR
  
Dili çözülüyor gecelerin.. 
Gölgeler kaçışıyor derine 
Alıp sihrini bilmecelerin: 
Gün doğuyor şehrin üzerine . 
 


Korkarak şeklalıyor bacalar, 
Gün doğuyor şehrin üzerine; 
Dalıyorlar günün gözlerine 
Gözleri uykulu atmacalar. 
 


Sallayarak dallarını kavak 
Yükseliyor her günkü yerine, 
Gün doğuyor şehrin üzerine 
Mavi bir ışıkla ağararak. 
 


Gün doğuyor şehrin üzerine, 
Renk renk hacimle doluyor her yer. 
Bakıyor dağınık yüzlü evler 
Hâlâ yanan sokak fenerine. 
 


Toprak kımıldıyor yavaş yavaş, 
Gün doğuyor şehrin üzerine, 
Bembeyaz gece çiçeklerine 
Sabahla düşüyor bir damla yaş. 
 


Ve bir deniz hücumu halinde 
Gün doğuyor şehrin üzerinde...

Ankara, Nisan 1936
(Varlık, 15.3.1937) 

Orhan Veli Kanık
 ( 1914 - 1950 )




Orhan Veli Bütün Şiirleri, S. 168