23 Nisan 1895 tarihinde İstanbul'da doğan Yusuf Ziya Ortaç Vefa İdadisi’ni bitirdi. İzmit'te ve İstanbul'da öğretmenlik yaptı. 1923 yılından sonra Orhan Seyfi Orhon'la Akbaba adlı mizah dergisini yayınladı. 1946-50 yılları arasında Ordu milletvekilliği yaptı.

Şiire aruzla başladı. Ziya Gökalp'in etkisiyle hece ölçüsünü benimsedi, bu türün başarılı örneklerini verdi. Beş hececilere katılıp bu akımın şemsiyesi altında ün kazandı. Şiirleri Türk Yurdu, Servet-i Fünun ve Büyük Mecmua'da yayınlandı. Akbaba Dergisi'nde akıcı bir dille, rahat okunur bir tarzda yazdığı fıkralarında siyasal mizahın özgün örneklerini verdi.

Şiir ve gülmece yazılarının yanı sıra roman, öykü ve oyunlar da yazan şair 11 Mart 1967 tarihinde İstanbul’da geçirdiği bir kalp krizi sonucu yaşama veda etti ve Zincirlikuyu Mezarlığı'na defnedildi.

BAZI ESERLERİ:

Şiir:
Akından Akına (1916)
Aşıklar Yolu (1919)
Cenk Ufukları (1920)
Yanardağ (1928)
Bir Selvi Gölgesi (1938)
Kuş Cıvıltıları (Çocuk, 1938)
Bir Rüzgar Esti (1952)

Roman:
Kürkçü Dükkanı (1931)
Şeker Osman (1932)
Göç (1943)
Üç Katlı Ev (1953)

Uzun Hikâye:
Kürkçü Dükkanı (1931)
Şeker Osman (1932)

Oyun:
Binnaz (1918)
Latife (1919)
Kördüğüm (1920)
Nikahta Keramet (1923)

Antoloji ve İnceleme:
Nedim (1932)
Seyranî (1933)
Halk Edebiyatı Antolojisi (1933)
Faruk Nafiz: Hayatı ve Eserleri (1937)
Ahmet Haşim: Hayatı ve Eserleri (1937)

Mizah:
Şen Kepçe Ozan (1919)
Beşik (1943)
Ocak (1943)
Sarı Çizmeli Mehmed Ağa (1956)
Gün Doğmadan (1960)

Gezi - Anı - Biyografi:
İsmet İnönü (1946)
Göz Ucuyla Avrupa (1958)
Portreler (1960)
Bizim Yokuş (1966)

ŞİİRLERİ