ANNEMLE HASBİHAL
  
Anne, zannetme ki günler geçti de 
Değişti evvelki hissim gitgide!
Bir hırçın çocuğum, değişmez huyum,
Seneler geçse de ben yine buyum!
Senden umuyorum tesellî yine!
Bugün şefkatine, muhabbetine
Zanneder misin ki yok ihtiyacım?
Belki eskisinden daha muhtacım!
Dünyanın tükenmez kederlerinden 
Kalbim kırılsa da böyle derinden



Hayatım büsbütün ye'se kapılmaz.
Teselli bulurum içimde biraz 
O derin sevgini hatırlarım da!
Her gece hıçkıran dudaklarımda 
Hasretle anılan senin adın var.
Anne, hayatımda bir tek kadın var;
Beni aldatmadı, sevdi daima!
Gittikçe ruhumu saran bu humma 
Başka sevgilerden yadigâr, anne!
Sevmeyen sevenden bahtiyar, anne!



Sorma ki: başımdan çok şey geçti mi?
Ah, eğer anlatsam sergüzeştimi!
Bilmezsin kaç gece böyle ağladım!
Şimdi tecrübem var, artık anladım:
Aşk, o bir masalmış, yalanmış meğer!
Seven bir kalp için sığınacak yer
Yalnız o kucakmış, yalnız o dizmiş.
İnsanlar ne kadar merhametsizmiş.

Orhan Seyfi Orhon
( 1890 - 1972 )  




Peri Kızıyla Çoban Hikâyesi,
Toplu Şiirleri, S. 75-76



Bu şiiri sesli izlemek için tıklayınız.