BEN İNSANÜSTÜ BİR ANIT DİKTİM KENDİME

(Exegi monumentum)(*)

Ben insanüstü bir anıt diktim kendime, Halkın yolu geçecek ordan Boyun eğmez başıyla daha da yükseklere Çıkacak o, Aleksandr Sütunu'ndan Hayır, büsbütün ölmem ben - ruhum kutsal lirdedir Yaşayacak bedenim ve kaçacak çürüme - Şu yeryüzünde yaşadıkça tek bir şair Duyulacak ünüm her yerde. Adım dilden dile dolaşacak tüm Rusya’da, Ona özgü her dilde herkes bilecek onu, Gururlu torunu Slav’ın, Finli, şimdilik yabanıl Tunguz, Ve Kalmuk, bozkırların dostu. Ve halk gönlünde taşıyacak beni uzun zaman, İyi duygular uyandırdığım için lirimle, Özgürlüğü övdüğüm için şu acımasız çağda Ve merhamet uyandırdığım için düşenlere. Ey esin, boyun ey buyruğuna Tanrı’nın, Övgüyü de iftirayı da umursama, Ne hakaretten kork ne çelenk iste Ve tartışma aptalla. 1836

Aleksandr Sergeyeviç Puşkin
( 1799 - 1837 )


( Rusya )

Çeviri: Ataol Behramoğlu

(*) Ben bir anıt diktim (Lat.) Seviyordum Sizi, Seçme Şiirler, S. 152-153




ŞİİR PARKI