THANATOS ATHANATOS
  
Demek yadsımamız gerekecek seni, urlar
Tanrısı, Tanrısı yaşayan çiçeğin,
ve bir hayırla başlamamız gerekecek karanlık
kayasına "ben"in, teslim olmamız ölüme,
ve yazmamız gerekecek demek her mezarın üstüne
bildiğimiz tek şeyi: "thânatos athânatos"?
Demek bir adı bile olmayacak, düşlerini
anımsatacak, gözyaşlarını bu adamın, öfkelerini
yenik düşmüş hâlâ yanıtsız sorulara?
Değişiyor konuşmamız seninle: saçma da
mümkün artık. Orada
ötesinde sis dumanlarının, ağaçların içinde
yaprakların gücü uyanık olan,
gerçek olan ırmak, döven kıyıları.
Yaşam düş değil. Gerçek olan insan
ve sessizliği bozan ağlaması onun.
Sessizlik Tanrısı, aç bize yalnızlığı.

Salvatore Quasimodo
( 1901 - 1968 )


( İtalya ) 

Çeviri: Egemen Berköz 


Bütün Şiirlerinden Seçmeler, S. 120




                  
ÖLÜMLÜ ÖLÜMSÜZ
  
(Thanatos Athanatos)

Ve şimdi seni yadsımak zorunda mı kalacağız
urların tanrısı, canlı çiçeklerin tanrısı
bir hayırla mı yanıtlayacağız o karanlık
kayayı ki benim özbenliğimdir,
ölüme razı mı olacağız?
Ve her mezartaşına kazıyacak mıyız
tek kesin gerçeğimizi: thanatos athanatos!
Apaçık sorulara yenilmiş şu adamın
düşlerini, gözyaşlarını, öfkelerini
yorumlayacak bir addan yoksun.
Diyaloglarımız da değişmiş şimdi bak
saçmalıklar da mümkün olmada.
Orada sislerin dumanların ötesinde,
ağaçların içinde yaprakların gücü uyanmada
doğrudur ırmağın kıyılarına basınç yaptığı.
Hayat düş değil. Doğrudur insan
ve onun kıskanç yakınışı sessizlikten.
Susku tanrısı, açık yalnızlık.


  Çeviri : Osman Türkay