RÜZGÂRA YAZDIM ADINI
  
Adını, vadilerin cemresinde 
yolunu yitirmiş sulara yazdım 
Saçlarına kırağı düşmüş ovalara 
Göçmen kuşların konağı ovalara 
Rüzgâra yazdım bir de... 



Seni o rüzgâr getirdi bana 



Gördüm seni bir daha 
gençliğimin ilkçağının 
gözleriyle gördüğüm gibi... 



O yıllarda da böyle miydi 
dudaklarının ve ağzının iklimi 
kirpiklerinin karası 
alnının serin serinliği 
saçlarının ilkbaharı? 



Yüreğimde aşkın ve yarası... 



Yüreğim çarpardı 



Ben çarpardım yüreğimi 
çıkmaz ve ara sokaklara 



Denizlerin tuzuna 
gurbetlerin hüznüne 
hüzünlerin sılasına... 



Gözlerin,gözlerindi melhem 
yüreğimin yarasına... 



Alıp gitmek vardı seni o an 
'Bana bir şiir oku' dediğinde 



Alıp gitmeliydim seni... 



Bedeni haritalardan silinmiş 
bir park kanepesinde oturur 
başımı omuzuna koyardım 
sana şiirler okurdum 



Senin şiirini okurdum 



Gökyüzünün en karanlık gecesinden 
en aydınlık yıldızını çalar 
ve kalbinin üzerine koyardım 



O yıldızın aydınlığı ile aydınlanırdı 
senin geçmişin ve benim geleceğim 



O yıldızın aydınlığıyla 
sana sevdalar biçerdim 
bana karasevdalar... 



Sana sevinçler ve bana hüzünler... 



Ah, geçmişimin hatırasından 
hatırıma bir daha gelen sevgili 



Kalbimin hangi kuytusunda 
saklamalıyım şimdi seni? 



Hangi vadilerin rüzgârına 
yazmalıyım adını ve aşkını? 



Hangi rüzgarın elvedasına... 



Çık gel şimdi nasıl gelirsen gel 
ben beklemedeyim 



Bir telefonun sessiz teline 
bir mektubun puluna değil 
rüzgârlara yazdım adını... 



Rüzgârla bekliyorum seni.

Refik Durbaş
( 1944 - 2018 )
 





Menzil, Toplu Şiirler II, S. 158-160



Bu şiiri sesli izlemek için tıklayınız.