BOZKIR
  
Kar iniyor, gece iniyor hızla, ah, hızla 
Seyrettiğim geçip giden bir bozkırda, 
Ve yerler neredeyse karla dümdüz örtülü 
Ama birkaç yabanotu ve anızlar hâlâ ortada. 



Korlar içredir o - korularındır onlar. 
İnlerine kapanmıştır bütün hayvanlar. 
Büsbütün geçmişim kendimden, düşünemem; 
Yalnızlık habersizce beni de kavrar.
 


O yalnızlık değil mi ki yalnızdır 
Azalmaktansa daha da yalnızlaşır -
Geceleyen karların bomboş aklığıyla 
Bir şey anlatmadan, hem neyi anlatır.
 


Yıldızlar aralarındaki boş alanlarla 
Korkutamaz beni - insan yok ki yıldızlarda. 
İçime koydum onu, yuvasına daha yakın, 
Korkutayım diye kendimi kendi bozkırlarımla. 

Robert Frost
( 1874 - 1963 )


( Amerika Birleşik Devletleri ) 


 Çeviri : Suphi Aytimur 



Şiir Atlası 2, S. 94





DESERT PLACES
  
Snow falling and night falling fast oh fast 
In a field I looked into going past, 
And the ground almost covered smooth in snow, 
But a few weeds and stubble showing last. 



The woods around it have it - it is theirs. 
All animals are smothered in their lairs. 
I am too absent - spirited to count; 
The loneliness includes me unawares. 



And lonely as it is that loneliness 
Will be more lonely ere it will be less - 
A blanker whiteness of benighted snow 
With no expression, nothing to express. 



They cannot scare me with their empty spaces 
Between stars - on stars where no human race is. 
I have it in me so much nearer home 
To scare myself with my own desert places.


Collected Poems of Robert Frost, S. 386