HÜCUM!.. YENİDEN!
  
(1)

Genç sabah. Güneş vakti. Göğü
sandalıma doldurdum. Kıyı
maviyi çekiyordu. Çakıl
suyla oynaşıyor, zaman
kendine yetiyordu. Değil,
ne mümkün... açılır kepengi
edepsizin arsızın:
abuk yüzü altın dişi
yetinmezin tüccarın.


(2)

Ey, acı kahve!
Zamanın yiten köpüğü!
Telvesi hazin şikâyet!



Böyle inilder, eski çarşı.


(3)

Dedim ki: (Sana dedim
Don Quijote!)



Sandığını aç, zırhını giyin,
hüznünü kuşan,
rüzgâr gibi gel.



Madem atın yılkıda,
eşeğine bin



Sancho! Ahbabım!
Yayan gel! Yorulunca,
taşa otur
türkü söyle.

..........

Biz böylece uzaklara
konar göçeriz.

Sina Akyol
(1950 - 2022)




Belki Çiçek Dağına, Toplu Şiirler, S. 114-115