Sen minicik bir damla,
İçimin en allak bullak zamanlarında,
Gözlerimin kenarından salıveren kendini ve sonra
Yanaklarımdan dudağıma akan ve ulaşan yüreğime,
Yakan..
Bir sonbahar günü akşam üzeri ufukta,
Güneş yokken sarısıyla, turuncusuyla,
Sen batan kalbime,
Acıtan..
Bir yağmur bulutunun sersemlemesiyle,
Kayıveren sonsuz maviliklerden ve kalbimin ucuna konan,
Sen rıhtımsız yüreğime vuran serseri dalgaların
Milyonlarca, milyarlarcasının ıslatmadığı sahilimde,
Minik bir damla..
İnatla çırpındığım hayat okyanusunda üzerime gelen
Ve ben öldürebilecek kadar güçlü
Ama daha çok yaşatabilecek kadar çok
Ve en deli en alev alev yangınımdan
Yüreğimi çekip alacak kadar değil de
Tümden ateşlerimi söndürüp beni kül bırakacak gibi
Sen minicik bir damla,
Kalbinin ucuna yaslanan..
İçimde bir parçamı kül eden ve yüreğimin sahiline vuran
Sen minik, minicik bir damla
Beni sırılsıklam ıslatan...




Sebla ÜNAL