BİR HASTANE ODASI
Seni üç yataklı bir hastane odasında bıraktım,
Gizlice ağlıyordun, gördüm.
Seni üç yataklı bir hastane odasında bıraktım,
Öyle bitik, öyle garip ve çaresiz.
Yalvaran gözlerle baktın yüzüme,
Yüzün hala gözümde.
Öyle bitik, öyle garip, çaresiz,
Çaresizdik, evet biçareydik,
Parasız, pulsuz, yargısız..



Seni üç yataklı bir hastane odasında bıraktım,
Ne kadar da kaçıktı rengin,
Yüzün düşmek uzere olan bir hazan yaprağı gibi sapsarıydı
Ve tüm çizgilerine yerleşmişti hüzün,
Ve her şeyi biliyordun.
Yitirilmiş umutları gördüm gözlerinde,
Korkuyu gördüm ki saklıyordun üzmemek için..



Seni üç yataklı bir hastane odasında bıraktım,
Seni orda bıraktım.
Gizlice ağlıyordun, gördüm.
Direnenler gördüm,
Senin gibi savaşanlar gördüm
Ve savaş nedir bilmeyen çocuklar gördüm.
Çığlıkları yürek parçalayan,
Öyle öksüz, öyle yetim, öyle perişan..
Hiç aşık olmamış kızlar gördüm 15 inde,
Saçları kömür karası, gözleri ceylan.
Sevmeyi bilmeyen delikanlılar gördüm,
Hiç öpüşmemiş, tutuşmamış yürekleri.
Sevildiğini duymamışları gördüm,
Senin gibi sevdiklerine doyamamışları..



Seni üç yataklı bir hastane odasında bıraktım,
Kurumuştu dudakların, kirpiklerin ıslaktı,
Yorgun ve umutsuzdu gözlerin.
O gözler ki bi zamanlar ne yürekler yakmıştı,
Kaç düşe girmişti sayısız ellerin,
Ellerin hala çok güzeldi..
Bu kadar kısa mı olacaktı yolun,
Biz sana doyamayacakmıydık,
Yani bi daha göremeyecek miydik?
Ellerini ellerimin arasına aldım,
Seni üç yataklı bir hastane odasında yapayalnız bıraktım...

Şebnem Kısaparmak 

 



Şiiri Seçen : İlyas Çavuşoğlu