ELİNLE
  
Seninle sabahların aydınlığı,
otların ışıyışı seninle,
Sonsuzlukla arınmış ovada
çığlıkları koşup giden atların,
Kirimi pasımı,
suyu sabunu bol bir teknede yudun yıkadın,
Aldın kaba doğayı,
düzenledin yeni baştan bir güzel elinle.



Su kuşlarıyla,
allı pullu donanma fenerleriyle ardıçlarla,
Bezedin düşsel gelinler örneği
bir boydan öbür uca evreni
Adım atmak yeniydi
seninle uyumak uyanmak solumak yeni
Mutlulukların çiçek açan denizi
göz gördüğünce giden tarla



Kanat vurur, başının üstünde
döner durmadan bir mavi güvercin
Aydınlığında gecemin
boy atan yabancıl bitkilerime azık
Yaşantımı sürdürme gücüm benim
günüm geceme düşen ışık
Özgür dileğim
kara ağaçlar değin köklü ölüm isteğim.

(Varlık 562, 15 Kasım 1961)d

Sabahattin Kudret Aksal

 ( 1920 - 1993 )



Tanzimattan Günümüze Kadar
Türk Şiiri, S. 423-424