HAZAN RÜZGÂRLARI
  
Kollarıma düştünüz
Solgun periler gibi;
Ruhumla öpüştünüz,
Bir ümit diler gibi...



Kalbinizde bir ra’şe,
Son emel gibi hazin;
Gurubeden güneşe
Daldım, elemli, bedbin.



Taze, yeşil renginiz
Daha hayat beklerken
Dedim: Bu hazan hissiz
Ve zehirli bir diken!..



Düşündüm, bin hicranla
Varlıktan kalan izi;
Ve ruhum damla damla
Yıkadı çehrenizi...



Pek hazin bu iltica,
Ah, zavallı yapraklar!.
Gülşende gül solunca
Bülbül acz ile ağlar...



Bu hazan rüzgârları
Hepimizi dökecek...
Toprakların şikârı
Burda biten her çiçek!..

Şükûfe Nihal Başar
( 1896 - 1973 )



Tanzimat Sonrası Türk Şiiri, S. 168-169