TREN Tren gelir, trenler geçer her Allahın günü, Burda, İzmit'te kapımın önünden. Hatıralar kaybetti eski hüznünü, Artık ne gelen var, ne giden.. Ne gözyaşı, ne ayrılık, ne sallanan mendil, Çizdiği hergün aynı motif: Geçitte bir çıngırak sesi, bir kandil Ve çığlık çığlığa bir lokomotif. Bir uğultu, vagonların gürültüsü İstanbul diye akıp gider. Pencerelerde bir genç kız, Görmeden bakıp gider. Bilir misin neden renksiz, neden buruk, Neden tatsız bu tren? Sen yoksun, sen.. SITKI TUNCER GERİ DÖN