SENİNLEYİM

Gözlerim hep uzaklara takılır kalır
Ayak sesini ararım kaldırımlarda
Gördüğüm her yüzü sana benzetirim
Herkes sensindir biraz, hiç kimse sen değil
Öyle biran gelir ki bazen sesini duymak yüzünü görmek için
Nefes almaktan bile vaz geçerim
Geçerim geçmesine de
Hani nerde sesin, hani nefesin?
Gelmesen de, seni göremesem de
İçimi acıtan, yüreğimi kanatan
Ben hep seninleyim
Dikenli tellere serilmiş umudumla,
Yaşamla ölüm arası gidip gelmeyle,
Tanıyamadığım yüzümle
Düşlerime yabancıyım, ellerime yabancıyım,
Sesime yabancıyım, kendime yabancıyım
Ama hep seninleyim...

Adem Temuçin