PROMETE (*) 

Kalbinde her dakika şu ulvî tahassürün 
Minkar-ı âteşini duy, daimâ düşün: 
Onlar niçin semâda, niçin ben çukurdayım? 
Gülsün neden cihan bana, ben yalnız ağlayım?.. 
Yükselmek âsmâna ve gülmek ne tatlı şey! 
Bir gün şu hastalıklı vatan canlanırsa... Ey 
Müştâk-ı feyz ü nûr olan âtî-i milletin
Meçhul elektrikçisi, aktâr-ı fikretin
Yüklen, getir -ne varsa- biraz meskenet-fiken,
Bir parça rûhu, benliği, idrâki besleyen
Esmâr-ı bünye-hîzini, boş durmasın elin
Gör dâima önünde esâtir-i evvelin
Gökten dehâ-yı nârı çalan kahramânını...
Varsın bulunmasın bilecek nâm ü şânını.

Tevfik Fikret
( 1867 - 1915 )
Tevfik Fikret - S.96, 
Yaşar Nabi Nayır, Varlık Yayınları, 1995



(*) Promete: Yunan mitolojisinde, göğe yükselip ateş cevherini çalarak yeryüzüne indiren, bu yüzden tanrıların gazabına uğrayarak bir kartal tarafından göğsü
deşilmeye mahkûm edilen kahramandır.






Ulvî: yüce

Tahassür: hasretini çekmek

Minkar-ı âteşin: ateşten gaga

Müştâk-ı feyz ü nûr: ilim ve ışığın hasretlisi

Aktâr-ı fikret: düşünce ülkeleri

Meskenet-fiken: miskinliği gideren

Esmâr-ı bünye-hîz: vücudu canlandıran meyveler

Esâtir-i evvel: ilkçağ mitolojisi

Dehâ-yı nâr: ateşin dehası, cevheri