HAYÂT
Bugün hayâtı, müselsel bir ihtiyâç-ı siyâh;
bugün seâdeti, gafil bir iştiyâk ı tebâh;
bugün tenefffüsü, yorgun,
kadîd bir sürü «Âh!» olan bu cem’iyyet...
Bugün zehirlerinin kağr-ı neş’esinde yüzen,
bugün doğan çocuğundan terâne beklerken
figân duyan beşeriyyet, bu nuhbe-i hilkat,
nedir bilir-misin, oğlum?... önünde hârelenen
şu mâi safhaya bak: şimdi ansızın seni ben
tutub-da fırlatıversem onun derinliğine,
düşün biraz ne olur?... Korku bilmesen de, yine
tehammül eyliyemez, çırpınırsın, ağlarsın;
zavallı kollarının hükmü yok ki kurtarsın!
O mâi şey seni yutdukca haykırır, bağırır,
fakat halâs olamazsın; omuzlarından ağır,
haşin, demir iki el muttasıl itib zedeler;
ne çâre yok ineceksin... Bu işte ömr-i beşer.
Hayır, bu zehrime sen vâris olma, evlâdım;
yarın, ümîd ediyorlar ki, bir genişçe adım,
bir atlayış, — ne diyorlardı pek-de anlamadım, —
hayâtı kurtaracak;
beşer... bu şimdi muazzeb sürüklenen meflûc,
adım-adım edecek zirve i halâsa urûc...
İnan, Halûk, ezelî bir şifâdır aldanmak!
7 Haziran, 1317
Tevfik Fikret
( 1867 - 1915 )
Rübâb-ı Şikeste ve Diğer Eserleri, S. 392
HAYAT
Bugün hayatı ardarda kapkara isteklerle
Bugün mutluluğu aymaz bir yitip gitme özlemi
Bugün yorgun soluyan,
ipince bir sürü “âh!” ile dolu bu toplum;
Bugün ağulanmış bir sevincin kuyusunda yüzen
Bugün doğan çocuğundan türküler beklerken
Çığlık duyan insanlık, bu baştacı yaratık
Nedir bilir misin, oğlum? Önünde dalga dalga
Şu mavi döngüye bak; şimdi birden seni ben,
Tutup da fırlatıversem onun derinliğine,
Düşün biraz ne olur?.. Korku bilmesen de yine,
Dayanamaz, çırpınırsın, ağlarsın,
Zavallı kollarının gücü yok ki kurtarsın!
O mavi şey seni yuttukça haykırır, bağırır,
Ama kurtulamazsın; omuzlarından ağır,
Sert, demir iki el durmadan itip zedeler;
Ve çare yok ineceksin... Bu işte insan yaşantısı.
Hayır, bu ağularımı alma sen, çocuğum!
Yarın, umudla doludur, bir genişçe adım,
Bir atlayış, -ne diyorlardı pek de anlamadım-
Hayatı kurtaracak;
insanoğlu, bu şimdi ezinçlerle sürüklenen inmeli,
Adım adım varacak kurtuluşun doruğuna...
İnan, Halûk, öncesi yok bir şifâdır aldanmak!
Bugünkü Türkçe ile, Tevfik Fikret'in
deyişine bağlı kalarak söyleyen:
Ceyhun Atuf Kansu
( 1919 - 1978 )
Taha Toros Arşivi, 001508513006
|