HALÛK’UN ÂMENTÜSÜ 

Bir kudret-i külliyye var ulvî ve münezzeh,
kudsî ve muallâ, ona vicdanla inandım.



Toprak vatanım, nev’-i beşer milletim... İnsan
insan olur ancak bunu iz’anla, inandım.



Şeytan da biziz cin de, ne şeytan ne melek var;
dünyâ dönecek cennete insanla, inandım.



Fıtratda tekâmül ezelîdir; bu kemâle
Tevrât ile, İncil ile, Kur’an’la inandım.



Ebnâ-yi beşer birbirinin kardeşi... Hulyâ!
Olsun, ben o hulyâye de bin canla inandım.



İnsan eti yenmez; bu teselliye içimden
- bir ân için ecdâdımı nisyanla - inandım.



Kan şiddeti, şiddet kanı besler; bu muâdât
kan âteşidir, sönmiyecek kanla, inandım.



Elbet şu mezar ömrünü bir haşr-i zıyâ hıyz
tağkib edecekir, buna iymanla, inandım.



Ey şimşek, ey hırs ve emel fırtınası, ey şan! Geç!
Bütün şu yaradılış çocukları en tantanalı bir alçaklıkla
her küçük nefesinde bir yas veya bir sevinç buluyorken,



şu uyku ve rahat yüzü bilmiyen yüce çalışkan, kin saçarak
karşısında duruyor işte, - herşeyden, her neşeden, uzak, -
eğilmek bilmiyen sanatın gururlu bir çehresiyle!

Tevfik Fikret
( 1867 - 1915 )
Rübâb-ı Şikeste ve Diğer
Eserleri, S. 86-87







HALÛK'UN İNANÇ TÜRKÜSÜ 

Bir Tanrısal güç var ki, arınık, yüce
Kutsal ve yüksek doruklarda, ona vicdanla inandım.



Toprak vatanımdır, insan soyu milletim... İnsan
İnsan olur ancak, bunu anlarsa inandım.



Şeytan da biziz, cin de, ne şeytan, ne melek var;
Dünya dönecek cennete insanla, inandım.



Öncesiz bir gelişmeyle doğarız; bu oluşuma
Tevrat ile, İncil ile, Kur'an ile inandım.



İnsanoğulları birbirinin kardeşi... Bir düş!
Olsun, ben o düşe de bin canla inandım.



İnsan eti yenmez; avundum da içimden..
- Bir an için unutup atalarımı - inandım.



Kan kızgını, kızgın kanı besler; bu bitmez yağılık
Kan ateşidir, sönmeyecek kanla inandım.



Elbet şu mezar yaşantıyı, bir ışıklı diriliş
İzleyecektir, buna inançla inandım.



Aklın, o büyük büyüleyicinin işleriyle
Boş bilgi geçecek yerlere ütülmüş, inandım.



Karanlık sönecek, parlayacak pırıl pırıl hak,
Bir yanardağ ateşiyle birdenbire, inandım.



Kollar ve boyunlar çözülüp bağlanacak hep
Yumruklar, o şıngır mıngır zincirlerle inandım.



Bir gün yapacak fen şu kara toprağı altın,
Her şey olacak bilim gücüyle... inandım.

Bugünkü Türkçe ile, Tevfik Fikret'in
deyişine bağlı kalarak söyleyen:

Ceyhun Atuf Kansu
( 1919 - 1978 )

Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi,
Ağustos 1968, S: 203, S. 498