SEN OLMASAN 

Sen olmasan.. Seni bir lâhza görmesem yâhud,
Bilir misin ne olur?
Semâ, güneş ebediyen kapansa, belki vücûd
Bu leyl-i serd ile bir çâre-i teennüs arar,
Ve bulur;
Fakat o zulmete mümkün müdür alıştırmak
Bütün güneşle, semâlarla beslenen rûhu,
Bu rûh-ı mecrûhu?...



Sen olmasan.. Seni bulmak hayâli olsa muhâl,
Yaşar mıyım dersin?
Söner ufûlüne bir lâhza kail olsa hayâl;
Kırılır senden ayrılınca nazar;
Ne hazîn
Gelir hayât o zaman hem vücûda, hem rûha!
Yaşar mıyız seni kaybetsek âh ben, kalbim,
Bu kalb-i muztaribim?...



Sen olmasan.. Bu samîmî bir i’tirâf işte;
Sen olmasan yaşamam.
Seninle râbıtamız hoş bir i’tilâf işte;
Fakat bu râbıta hâlî mi rûhu ezmekten?...
Akşam
Gurûba karşı düşündüm sükûn içinde bunu;
Fena değil sevişip ağlamak, fakat heyhât,
Bükâya değse hayât!...

Tevfik Fikret
( 1867 - 1915 )
Tevfik Fikret - S.43, 
Yaşar Nabi Nayır, Varlık Yayınları, 1995


Leyl-i serd : soğuk gece

Çâre-i teennüs : alışkanlık çaresi

Ufûl : kaybolma, batma ( mecazi olarak ölüm )

İ’tilâf : uyuşma, anlaşma

Bükâ : ağlamak