BEN VAR ÖLMEK
  
Ben var ölmek, istemek
Bir boyalı tebeşir,
Karalamak ölümü,
Ondan sonra gidilir.



Bir uzansam çatıya,
Kuş uçursam ilmikten,
Ağzında cam kırığı
Keser ipimi birden.



Dokusam kadehimi
İnce bir arsenikle,
Kandırır tezgahımı,
Dostluk kurar mekikle.



Suda görsem kendimi
Bakarım ayna olmuş,
Ne kemik tarağı var,
Saçımdaysa üçyüz kuş.



Ben var ölmek, isternek
Vişne rengi bir balta,
Tırnaklarını kesmek,
Sonra atlamak ata.

Ülkü Tamer
( 1937 - 2018 )




İkinci Yeni Olayı, S. 302-303